Ideał od połowy.

No i stało się!
Po długich zapowiedziach p. wreszcie zabrał się do roboty. Na początek poszedł ogród bo to przecież najwyższa pora gdyż rośliny wyłażą z ziemi i wyciągają szyje w poszukiwaniu promieni słonecznych a w naszych duszach jakby ciągle jeszcze śniegu po kolana. Nikomu nie chciało się ruszyć czterech liter aby zadbać o przyszły wygląd zieleni. Tak było do zeszłego tygodnia gdy raptem zostałam uprowadzona do sklepu z deskami. Byłam szefową a p. zamienił się w robotnika albo określając jego pozycję bardziej łagodnie, zamienił się w pomocnika. Wybraliśmy deski z cedru na skrzynię z ziołami oraz śruby, deseczki i jakieś inne kawałki drewna które według mnie nie były potrzebne. Całość zapakowaliśmy do auta i wkrótce sterta desek zaległa przed patio po rozpakowaniu w domu. Po dwóch dniach stękania, cięcia i skręcania mam wreszcie wymarzone miejsce dla bazylii, oregano i innych ziół. Całość przyozdobił niewielki płotek dla pnączy które już wypuściły pierwsze listki. Po robocie chłop z poobijanymi paluchami i wieloma zadrapaniami na dłoniach wyprostował się wolniutko bo plecy też miał obolałe i stwierdził, że koniec z leniwymi weekendami gdyż rozpoczyna gruntowny remont w domu. Zamarłam. Jeżeli prosta skrzynia zajęła mu dwa dni to malowanie i pewne drobne poprawki w domu zajmą mu cały rok. 

- Takie tempo pracy to istna tragedia kochanie. - Palnęłam bez ogródek bo nie ma to jak mówić całą prawdę i tylko prawdę.
- Kurczę wszystko mnie boli chyba nie nadaję się do pracy fizycznej. - p. jakoś mało optymistycznie podszedł do zapowiedzianych na kolejny weekend zadań. - Pomożesz, prawda?

- O... o... oczywiście, że tak. - Nie dokończyłam tylko, że może liczyć na moją pomoc przy wyborze kolorów na ściany. Cała reszta to już jego zadanie. 
Wolno, bardzo wolno w domu powstało wielkie zamieszanie i dobrze, że jest coraz cieplej bo mogę wyjść na zewnątrz i przez chwilę popatrzeć na miejsce gdzie nie ma puszek z farbami, papierów ściernych, wałków do malowania, pędzli w zlewozmywaku w kuchni i kilku ton kurzu na każdym centymetrze kwadratowym naszego mieszkania. 
Blog oczywiście ucierpi bo jak mam brać się do pisania gdy do pracy pozostała mi kanapa i laptop. Nie mam już swego kącika na chwilę wytchnienia.
- Długo taki burdel będzie w domu? 

- No nie wiem bo jak zauważyłaś remont przypadł na zupełny brak formy ale rozkręcę się już niebawem. Minie półmetek i ruszę pełną parą, będziesz zachwycona jak skończę. 

- Wiem, wiem mój ty robotniku i niech to będzie jak najprędzej!