Krem na odchudzanie

 Nie lubię słodyczy i jedynie okazjonalnie zjem kawałek urodzinowego tortu. Jak zapewne domyślacie się naleźę do grona osób które od czekolady wolą śledzia i pięćdziesiątkę wódki. Nie umiem piec ciast bo nigdy nie nauczyłam się przygotowania domowych wypieków gdyż nie czułam takiej potrzeby. Życie zatem pędzę niedosłodyczone ale niedomiar pysznych kalorii uzupełniam w czasie podróży. Nie mam pojęcia skąd wykształcił się u mnie pociąg do czipsów. Ani toto dobre ani smaczne i zupełnie niezdrowe a jednak nawet stu mil nie ujadę bez dogryzania za kierownicą. Gdybym była zawodową kierowcą to tyłek miałabym tak wielki, że pośladki zwisałyby z każdej strony, brzuch miałabym tak nabrzmiały jak przy bliźniaczej ciąży a cycki też ogromniaste zasłaniałyby mi cały horyzont. Nie jestem zatem kierowcą wielkiej ciężarówki i nie będę. Od Chicago ciekawe miejsca są oddalone o co najmniej tysiąc mil a te naprawdę fajne jeszcze dalej. Dojazd zajmuje nam 24 godziny albo dwa dni z noclegiem. Przeważnie gdy jedno z nas prowadzi to drugie drzemie w bagażniku aby zmienić kierowcę zanim on uśnie na posterunku. Droga dłuży się niemiłosiernie już po godzinie bo autostrady są skonstruowane aby jechać sobie spokojnie i bezpiecznie. Jadę zatem spokojnie i beztrosko wpadam najpierw w odrętwienie aby po chwili być gotową do snu. Pomimo tego, że radio gra nie za cicho to sen atakuje  bezpardonowo. Chwytam wtedy coś do jedzenia a najprostszym rozwiązaniem są oczywiście czipsy. Najbardziej pasują mi te ziemniaczane o smaku kwaśnej śmietany i gdy się nie opamiętam w porę to jestem w stanie zmieścić w brzuchu całe największe opakowanie. Robi mi się wtedy niedobrze i najchętniej wszystko bym zwymiotowała.
Właśnie taka sytuacja zdarzyła się zupełnie niedawno. Po zatankowaniu pojazdu i nabyciu kawy dla kierowcy i czipsów na zapas dla mnie zajęłam miejsce dla pasażera i pierwszą czynnością po zapięciu pasów i wypiciu jednego łyka kawy z kubka p. było dokładne nasmarowanie rąk kremem.

Mydła w ogólnodostępnych toaletach są miernej jakości i już w drodze do auta czułam jak z rąk sypie się naskórek w takiej ilości, że moim śladem mógłby podążać ślepiec. p. gdy siada za kierownicą zwykle piekli się na mnie, że kierownica wysmarowana kremem jak patelnia gotowa do smażenia naleśników. Ograniczam zatem ilość kremu gdy siadam za kółkiem ale gdy on prowadzi to ja nakładam wtedy ilości niebotyczne aby nadrobić stracony czas na pielęgnację rąk. Poszalałam na stacji benzynowej i oprócz już wcześniej wymienionych w  torbie z zakupami znalazły się również czipsy o smaku dymu z ogniska. Aby zachować kruche czipsy w stanie niepokruszonym producenci dmuchają opakowania aby ciśnienie wewnątrz  torby równoważyło zgubne skutki transportu. Plastik opakowania jest wytrzymały i bardzo dokładnie zgrzany na złączeniu powierzchni. Zapaliłam papierosa aby w spokoju i bez obawy, że  popiół spadnie gdzie nie potrzeba, rozkoszować się zgubnymi dla zdowia nałogami.
- Czy mógłbyś otworzyć to cholerstwo! - Prawie krzyczałam, że nie mogę poradzić sobie z tak prostą czynnością od dobrych dwóch minut. Jak alkoholik na odwyku, jak narkoman w Monarze wpadłam prawie w szał. W jednej ręce papieros który akurat teraz mi przeszkadzał a w drugiej nieszczęsna torba która kolorowym opakowaniem wpędzała mnie w amok pożądania. - Otwórz  potworze. - Ponowiłam prośbę. Bez problemu i proszenia robiłam to nie raz ale śliski krem uniemożliwiał mi tak mało skomplikowaną czynność jak otworzenie czipsów. - Tak ładnie cię proszę, pomóż błagam.
- Właśnie ci pomagam.
- Jak mi pomagasz jak nic nie robisz.
- Czy wiesz jakie to niezdrowe i ile ma kalorii?
- W dupie mam kalorie jednego czipsa mi żałujesz!
- I tam pozostaną na wieki. - Wzrok męża zatrzymał się na sekundę dłużej na mych biodrach.
- Co może gruba jestem? - Zaczęłam wycierać dłoń o spodnie aby pozbyć się zdradzieckiego kremu.
- Po co ty jadasz takie rzeczy? - No i zostałam posądzona o jadanie czipsów codziennie. W domu takiego jedzenia nie ma i nigdy nie kupuję czipsów bo tego nikt u nas nie je. Jedynie jak jest jakaś impreza to i tak zostaje większość którą dnia następnego zjadają wiewiórki.  Autem jeżdżę codziennie ale nie mam zwyczaju konsumpcji za kierownicą więc śladu hamburgera ani czipsa nie znajdziesz w aucie. Gdy ruszamy na wakacje napada mnie ochota na cienko pokrojone kartofle usmażone na oleju.
Wyrzuciłam papierosa za okno nawet go nie odgaszając w popielniczce i dorwałam się oburącz do torebki ze smakowitymi kaloriami.  Musiałam nieźle przyłożyć się do roboty bo zaiste użyto chyba pancernego plastiku na opakowanie. Aż westchnęłam z ulgą gdy metalizowana folia puściła na szwach.
- Lubisz ten krem? Tak intensywnie pachnie. - Nagła zmiana tematu na kosmetyki była lepsza niż posądzenia o podjadanie.
- Tak, bardzo bo... - Już chciałam wygłosić pean na cudowne składniki kremu który został moim ulubionym kremem do rąk gdy usłyszałam jak bardzo mąż troszczy się o żonę.
- To może kupimy 200 pudełek. - p. uśmiechnął się i zgarnął pełną garść niezdrowych i smakowitych czipsów.