Sezon na nerwy.

 Pogoda zupełnie wytrąciła nas z równowagi i cały sprzęt biwakowy nie nadawał się do użycia bo temperatura w okolicach zera. Musieliśmy sypiać w motelach i hotelach. Niby żadna kara ale jeden pobyt warto opisać bo wrył się w pamięć bardziej niż inne.
Zapowiadało się zupełnie zwyczajnie; późny obiad albo kolacja w McDonaldzie, najtańszy motel jaki będzie dostępny w mieście i to raptem koniec atrakcji jakie miały nas spotkać tego wieczoru. Z noclegami w USA jest prosta sprawa bo przeważnie hoteli jest pod dostatkiem więc nawet nie potrzeba rezerwować pokoju z kilkudniowym wyprzedzeniem. Ceny tych tańszych sieciowych noclegowisk są bardzo zbliżone do siebie i jedynie o wyborze może zadecydować usytuowanie hotelu lub jego nazwa. Reszta bowiem jest taka sama. 
- Ale francowata pogoda. - p. siedział sobie i jakby napuszał piórka aby zatrzymać uciekającą z jego ciała energię ale w aucie było ciepło. Zamarzający kapuśniaczek osadzał się na szybach i karoserii auta tworząc bardzo ciekawą kompozycję ze stali i lodu. - Wcale nie musimy spać we Flagstaff. Na wystawę możemy dojechać z każdego miejsca. - Pomiędzy Wielkim Kanionem a Phoenix leży Flagstaff więc miejsce jak najbardziej odpowiednie na planowanie kolejnego wypadu na zwiedzanie. Tym razem znaleźliśmy się w Arizonie aby zaciągnąć języka u wystawców z różnych dziedzin życia niecodziennego. O tym będzie przy okazji relacji z wystawy. Zrobiło się dookoła szaro bo na niebie szaro, słońce gdzieś utonęło w szarości chmur i ani jeden promyk nie rozświetlał tego ponurego dnia. Jest połowa maja i wiosna powinna szaleć na całego kwiatami w różnych kolorach a wszystko wskazuje na to, że będzie padał śnieg. 
Torby podróżne jak zwykle są zbyt ciężkie i ogromniaste. Ja otworzyłam drzwi do pokoju a p. wtoczył się z tobołami. 
- Ale tu zimno. - Dreszcz wilgotnego zimna przeszył mnie na wylot. Ruszyłam w stronę termostatu aby wyregulować temperaturę. Spoglądałam na kratki w ścianie i wsłuchiwałam się w głuszę gdy z kolejną porcją wyposażenia pojawił się p.. 
- Klimatyzacja nie działa. - Zrezygnowana wzruszyłam ramionami i lewą dłonią zwróconą do góry wskazałam termostat. Blondynki czasami gubią się w zawiłościach techniki ale kręcić pokrętłem to jeszcze umiem. Próby złagodzenia szoku termicznego którym mieliśmy ulec już niebawem spełzły na niczym i p. ruszył w stronę drzwi. Oj nie mogę go puścić samego do recepcji w takim stanie nerwów bo zrobi awanturę na pół miasta. Jako remedium na wszelkie dolegliwości sprawdzam się od lat i nawet jako cudowny środek uspokajający działam niezawodnie na nerwy męża. Po wysłuchaniu zupełnie nieprawdopodobnych dwóch zdań z ust recepcjonistki staliśmy jakby resztka energii która jeszcze tkwiła w nas, z naszej strony lady przeskoczyła na drugą stronę pozostawiając nas w głębokim szoku niezdolnych do jakiegokolwiek czynu. 
- To nie może pani włączyć na jedną noc? Jest przecież poniżej zera! - p. usiłował jakoś negocjować pomimo tego, że na pewno wypatrywanego lądu nie zobaczymy tej nocy. 
- Sezon grzewczy skończyliśmy ostatniego dnia kwietnia. - Po raz wtóry usłyszeliśmy, że są mądrzejsi od nas na świecie którzy wiedzą kiedy ma być ciepło a kiedy zimno nie dbając o zawirowania klimatyczne. Najważniejsze, że statystyka wskazuje iż od dwudziestu lat pierwszego maja jest wręcz idealnie na spanie przy otwartym oknie. 
- Mamy dodatkowe koce. - Wskazała przygotowany zestaw dwudziestu koców byle jakiego koloru i już wyciągała rękę aby uradować nas jednym albo dwoma a może nawet trzema kocami gdy razem zaczęliśmy machać rękami w geście obrzydzenia powtarzając na głos „nie, nie dziękuję”. Poszliśmy do auta, usiedliśmy tam gdzie siedzieliśmy przed trzydziestu minutami. Silnik nie zdążył całkowicie wystygnąć i po chwili w aucie było rozkosznie ciepło. Wszystkie troski powróciły gdy zdaliśmy sobie sprawę z sytuacji w jakiej się znaleźliśmy. Nocy w samochodzie nie spędzimy więc pora wracać do hotelu. Powróciliśmy niosąc ze sobą pojemnik z kuchnią a w nim; rum, herbatę, cukier i inne cuda które potrafią z byle jakiego żarła stworzyć raj dla podniebienia. Dodatkowo nieśliśmy turystyczną kuchenkę gazową i dwie zapasowe butle z gazem.
Zrobiliśmy biwak w pokoju. Herbata po zbójnicku rozgrzała nas od wewnątrz tworząc barierę której nie pokonało przeziębienie. Druga herbatka zwaliła nas z nóg a palący się bez przerwy palnik wytworzył temperaturę tropiku znad Amazonki, było wilgotno, duszno i pachniało stęchlizną.