Grudzień na leniwo.

 Nawet nie przypuszczałam, że moje słowa kończące poprzedni post staną się rzeczywistością w ciągu kilku dni. Pozwolę sobie zacytować jedno z ostatnich zdań; ”Wydawało się, że p. już zapomniał o tym co było przed chwilą i już obmyśla jakiś kolejny podstęp.” Zostałam pozbawiona tchu gdy zdałam sobie sprawę z tego, że zostałam wpuszczona w maliny, bezlitośnie potraktowana i użyta dla czyjeś przyjemności. Zaczęłam mieszać wydarzenia więc powinnam zacząć od samego początku.

Końcówkę roku potraktowaliśmy bardzo serio pracując ze zdwojoną wydajnością gdyż postanowiliśmy zrobić sobie cały grudzień wolny od pracy. Zwykle były to wolne dwa ostatnie tygodnie roku ale postanowiliśmy zwiększyć dawkę odpoczynku. Cały grudzień wolny!!! Jak zwykle stanęliśmy przed dylematem gdzie pojechać i po chwili wymiany pomysłów p. zgodził się na Florydę bo tam w grudniu ciepło. Drugim miejscem były okolice Houston ale wybrzeże Zatoki Meksykańskiej jest po prostu brzydkie na tyle, że atrakcyjne miejsca przegrywają z wybrzeżem Atlantyku. Po chwili „wędrowania” po plaży wraz z Google Maps znaleźliśmy hotel na samej plaży i uruchomiliśmy odłożone dolary aby zrealizować postanowienie. Poszło gładko i składnie z samolotem i wynajęciem auta. Po trzydziestu minutach zakończyliśmy organizowanie wyjazdu. p. jeszcze zadzwonił do hotelu aby upewnić się, że nasz pokój będzie miał widok na ocean. Otrzymaliśmy potwierdzenie, że tak ale nie gwarantują ostatniego piętra. Zadowoleni z wyboru odłożyliśmy ten temat do grudnia. Gdy emocje minęły pomyślałam, że p. coś za szybko zgodził się na mój pomysł.

 Zaczęłam się zastanawiać co skłoniło męża do zamieszkania w hotelu na plaży i dodatkowo nie dawało mi spokoju to najwyższe piętro. Dla mnie było wszystko super. Balkon z którego widok na ocean bez żadnych ograniczeń oprócz barierki. Wytężyłam swój skromny umysł blondynki i w końcu poskładałam elementy łamigłówki w jedną spójną całość. Pod przykrywką romantycznej eskapady krył się jednak podstęp. Nie odważyłam się na pytanie wprost bo i tak zostałabym uraczona zwodnym i pokrętnym wyjaśnieniem zastosowałam kobiecy urok. 
- Będzie okazja na cudowne i niepowtarzalne wschody słońca. 
- Oj tak. - Odparł zadowolony mąż. Wszystko jasne, p. jest wielkim amatorem wschodów słońca a ja jego zachodów. Na dowód mojej awangardowej teorii odszukałam nasze zdjęcia sprzed kilku tygodni. Gdy ja ledwo trzymałam się na nogach p. prowadził samochód usiłując jednocześnie robić zdjęcia. Wyręczyłam go wyrwana ze snu. Zachwycona kolorami świeżej krwi na niebie zaledwie kilka chwil zanim słońce oślepiło nas swą gorejącą kulą. Nie przyłożyłam się do zdjęć i tylko klikałam bardziej rozkoszując się widokiem niż zastanawiając się nad ustawieniami aparatu. Co za szalony pomysł aby być zupełnie przytomnym przed wschodem słońca. Ja tego nie potrafię więc wolę zachody które są dla mnie jeszcze bardziej malownicze i łatwiejsze do zobaczenia.

p. zgodził się na pobyt przez trzy tygodnie w hotelu nie tylko dlatego żeby odpocząć ale również (aby nie napisać przede wszystkim) dlatego, że trafia się nam niezła gratka na upolowanie wyjątkowego widoku gdyż balkon nie tylko będzie miał widok na ocean ale również jego usytuowanie jest takie, że patrzymy z niego na wschód.