Bąbelki z butelki.

 Gdy deser postawiłam na stole poprosiłam syna aby zajął się szampanem. Otwieranie butelki ze zmagazynowanym w niej dwutlenkiem węgla nie należy do tak trudnych zadań aby był do tego potrzebny mężczyzna i sama świetnie sobie radzę z tą bardzo efektowną czynnością. Obecność dwóch mężczyzn zwolniła mnie z tego obowiązku i jako najmłodszy w rodzinie Wiktor ochoczo zabrał się do roboty. Sreberko i drut wprawnymi ruchami zostały odseparowane od ciemnego szkła. Pozostał jedynie korek i oczekiwanie zostanie zakończone. Korek jednak nie poddawał się. Tkwił jak przyklejony najlepszym klejem. Nie drgnął ani na milimetr i usłyszeliśmy coś w rodzaju załamującego się głosu „nie mogę otworzyć”. 
Nigdy nie miałam problemów z korkiem od szampana i co prawda z oporami ale poddawał mi się po chwili. Chwyciłam butelkę w jedną dłoń a drugą za korek. W górę ani drgnie i obrócić się nie da. Ja też poddałam się. 

Wtedy do boju ruszyła głowa rodziny bo jakże to nie można otworzyć szampana. Przecież to jedna z najprostszych rzeczy na świecie. p. zacisnął łapska na szyjce butelki i w jego oczach zabłysło mordercze światełko. Druga ręka zacisnęła się jak imadło na korku a korek jakby był całością ze szkłem i nie ustąpił. Słabość rąk p. zastąpił nad podziw wymyślnym urządzeniem. W ruch poszła hydrauliczna „żabka” i efekt nie kazał na siebie długo czekać. Korek został ukręcony w połowie i dolna część ciągle tkwiła w szyjce butelki. Szampan zdawał się walczyć o życie i najwidoczniej nie chciał być połknięty przez spragnione paszcze oprawców. Po chwili jednak musiał się poddać gdy w ruch poszedł korkociąg. Takiego otwierania nie widziałam jeszcze w życiu i zapewne niewielu ludzi doświadczyło czegoś podobnego.