Telefon z banku.

Petronela nie od razu pojęła ideę wirtualnych pieniędzy. Mówiąc bez ogródek nie mogla tego pojąć przynajmniej przez miesiąc. Takie pojęcia jak „credit” i „debit” tak mieszała, ze ja tłumacząc jej jak krowie na granicy nie raz zaczęłam pleść bzdury. Tak imponująco destruktywnie jej wpływ działa na mój umysł. W końcu to nie ważne czy zaskoczyła i zrozumiała, w każdym razie ma konto w banku i wykonuje najdziwniejsze operacje nie raz doprowadzając kasjerki do obłędu. Już trochę znacie ta dziwna istotę bo poświęciłam jej kilka postów. Przerwa w pisaniu o niej nie była spowodowana jej zniknięciem ze sceny ekscesów towarzyskich. Za dużo Petroneli niekorzystnie odbija się na zdrowiu wiec zwłoka była wynikiem troski o Was drodzy czytelnicy. Teraz kolej na kolejna sytuacje, która nie powinna mieć miejsca.
- Cześć gadzie jesteś? - To Petronelę usłyszałam w telefonie.
- Na parkingu wkładam zakupy do bagażnika. - Cały wózek rożnego rodzaju pokarmu który ma zapewnić całotygodniowe wyżywienie dla rodziny i w końcu stanie się tylko produktem wydalania zewnętrznego.
- Ale gdzie jesteś? Pytałam przecież "gdzie"? - W ten oto sposób wyszłam na idiotkę nie potrafiącą udzielić odpowiedzi na tak proste pytanie. Skąd mogłam wiedzieć, ze Petronela stała się konkretna jak oficer wywiadu w czasie przesłuchania. Uległam presji i wytłumaczyłam jej dokładnie gdzie się znajduję. To, ze niestety nie mogę się z nią spotkać bo przy takim upale zakupy zmienia formę skupienia zamoknięte w bagażniku zbyła krótkim stwierdzeniem, ze w korku nie miałabym takich obiekcji. Płonne moje nadzieje szybkiego powrotu do domu. Petronela powiedziała, ze jedzie właśnie w moim kierunku i możemy spotkać się na sekundę w lodziarni (a nie w kawiarni) na lody. W umówione miejsce dojechałyśmy prawie jednocześnie. Zdumiałam się, ze Petronela nie spóźniła się jak zwykle pół godziny. Ja zamówiłam truskawkowo-czekoladowe a Petronela nie mogąc się zdecydować wzięła kilka smaków. Na rożku piętrzyła się lodowa góra i przeczuwałam rychłą katastrofę. Zanim dolize się do polowy zamówionej porcji reszta spłynie w postaci mało apetycznej niby śmietany.
- Mowie ci ale numer. Tak mnie zdenerwowali. Jak twoje lody, dobre? - Nie mogłam odpowiedzieć naraz na trzy tematy więc milcząco czekałam na ciąg dalszy i rozkoszowałam się smakiem lodów Häagen-Dazs. Nic mnie nie wytraci z równowagi gdy oddaje się rozpuście. Myliłam się.
- Byłam wczoraj w banku i wysłałam czeka. - Widziałam, ze Petronela miała tępo utkwiony wzrok w swojej porcji lodów i z wielkim zainteresowaniem obserwowałam jej pospieszne wylizywanie cieknących stróżek których było coraz więcej.
- Jak to wysłałaś? W banku? - Cos mi tu nie grało ale niezbyt przejęta tym znanym mi faktem, ze będę musiała domyślać się sedna sprawy rozgniotłam językiem kawałek truskawki o podniebienie. Smakowita, zupełnie jak świeża z pola.
- Tak z samochodu, byłam na telefonie i nie chciało mi się wysiadać bo było za gorąco. - To, ze Petronela „jest na telefonie” a nie rozmawia przez telefon to już oznaka głupkowatego zamerykanizowania się. Następuje to wtedy gdy jeszcze nie znasz Angielskiego a już zapomniałaś Polskiego.
- To bardzo wygodna forma załatwiania transakcji sama tak bardzo często robię gdy pada deszcz lub zima w pełni. -  Czasami wtedy jak po prostu mam lenia. 
- Słuchaj. Siedzę sobie w domu i dzwoni telefon. 
- A gdzie bank? - już zaczynałam się gubić.
- Wczoraj dzwoni telefon. Dobrze, ze zadzwonili na domowy bo gdzieś zapodziała się komórka. Nie chciało mi się odbierać ale przemogłam się i podniosłam słuchawkę. - Kiwnęłam potakująco głową i słucham grzecznie jak kujon w pierwszej ławce. 
- Nie wsłuchiwałam się dokładnie co gadają bo akurat oglądałam mój serial więc nie od razu zaskoczyłam kto i po co. Od razu wydało mi się podejrzane bo dzwonili z banku.
- Wpłaciłaś czek bez pokrycia?
- Nie, tyle co zrozumiałam to to, ze mam im co oddać bo coś im zabrałam.
- Z banku?
- Tak zabrałam z banku rurę. Oglądali na kamerze jak odjeżdżam z rurą i dlatego zadzwonili.
- No to niezły początek, niewielu osobom udaje się okraść bank albo coś wynieść z niego.
- Ja wcale nie wiedziałam, ze nie odłożyłam rury z powrotem. Oddali mi pokwitowanie, dokumenty schowałam do portfela i odjechałam.
- Oddałaś rurę?
- Tak, przed chwilą. Trzy dni rura była w aucie a ja jej nie widziałam.
- Spadła pod fotel?
- Nie, leżała na przedniej szybie za zegarami. Nawet nie spadła. - Lody Petroneli spływały jej po łokciu i kapały na podłogę.