Nici z plotek.

Petronela ma sklerozę. Duzą. E tam ona ma mega sklerozę. Znam ją już sto lat i przyzwyczailam się do jej dziwactw. No może przesadziłam, znamy się mniej jak sto lat ale na pewno jak stare konie. Boże jakie bzdury wypisuje, znamy się jak stare kobyły. Petronela ze swym nowym amantem jadą na wypad do Polski. Rozgłaszała to wszem i wobec i nawet ja zdziwiłam się, ze zaprosiła mnie do siebie na dzień przed jej wylotem. Nie moglysmy dokładniej ustalić godziny bo tysiąc, a może nawet dwa tysiące rzeczy Petronela musiała zrobić w ciągu dwóch dni. Siedze sobie w domu i buszuje po internecie i czekam na telefon od Petroneli. W końcu dzisiaj mam do niej pojechać aby poplotkować o jej narzeczonym i ich wspólnym wyjeździe. Słońce chyli się ku zachodowi i zegar mówi mi, ze już dzisiaj nici z zaplanowanej wizyty. O godzinie dziewiątej dzwoni mój telefon i wcale nie zdziwiłam się, ze imię Petroneli ukazało się na małym ekranie. Od samego początku usłyszałam o tym jak nie jest gotowa i co jeszcze ma do zrobienia przed wyjazdem i kilka chwil upłynęło zanim udało mi się przywitać moją koleżankę. Gdy już zamierzałam zapytać co z naszym już chyba nieaktualnym spotkaniem, Petronela znów odebrała mi głos opowiadając, ze jutro w drodze na lotnisko musi jeszcze wskoczyć do sklepu aby koniecznie kupić wieczorową sukienkę. Wtedy już byłam pewna, ze nawet pozną nocą nasze spotkanie nie dojdzie do skutku. Jeżeli miałam jakiekolwiek obawy to Petronela rozwiała je jednym zdaniem. 

- Mam tyle do roboty, ze chyba nie położę się dzisiaj spać. - Nawet nie starałam się przypomnieć jej o tym, ze właśnie na dzisiaj byłyśmy umówione i jej rozgardiasz przed wyjazdem aż tak bardzo nie przeszkadzałby w pogaduszkach. Ale cóż posiedziałam sobie w domu i nie musiałam wychodzić w mroźny lutowy wieczór.