Pink Coral Dunes

Latem udało się nam uchwycić ślady pozostawiane przez owady na piaszczystej pustyni.

Zwykle nie wracamy w te same miejsca ponownie bo tych które są na liście "do zobaczenia" jest aż za dużo. Pink Coral Dunes to jeden z wyjątków. Będąc tam pierwszy raz nie mieliśmy czasu aby nacieszyć się tym miejscem i obiecaliśmy sobie, że przyjedziemy tu jeszcze raz nie wiadomo kiedy. 

 Okazja nadarzyła się w zeszłym roku w grudniu. Tak, to prawda mam takie opóźnienie w relacjach z wakacji, że aż wstyd się przyznać. Krótki spacer po przedmieściach różowych wydm parę lat temu wryło się w naszą pamięć jako miejsce warte powtórnej wizyty. 

 Wydma którą postanowiliśmy zdobyć nie była jakaś super wysoka i super atrakcyjna ale jednak......

 .....przed wyruszeniem w trasę warto się zrelaksować.

- Ruchy, ruchy Ataner! - Och jak mnie wkurza ten facet. Przysiadłam na chwilę bo mi perspektywa nie robiła na stojąco a tu od razu, że odpoczywam. Moje poświęcenie nie zostało docenione i pomimo tego, że właśnie robiłam zdjęcie p. aby ładnie wyszedł na tle nieba dostałam burę. Tak właśnie artyści są traktowani i nie zrozumiani umierają.

Spacer doprawdy okazał się bardzo atrakcyjny bo i widoki wokół jakby ktoś rozlał żółtą farbę to również zachowanie p. zaczęło mnie interesować.

Czy z wiekiem dziwactwa które codziennie toleruję zaczynają mnie wkurzać. Czy ze mną coś nie tak czy z tym objektem na zdjęciu. Po co takie cyrki z zakładaniem kurtki na głowę. Wieje co prawda jak cholera ale do tej pory nikomu z nas wiatr nie przeszkadzał i jedynie kapelusze lub czapki trzeba było mocniej wciskać na głowę. Kłamię, była taka sytuacja, że zaatakował mnie wiatr złożonym parasolem na Florydzie ale to był wyjątek i zdarzenie tak niecodzienne jak wygrana w toto-lotka.

Okazało się, że wiatr niósł ze sobą ziarenka piasku i właśnie przed nimi p. starał się uchronić sprzęt fotograficzny. Czy mu się to udało zobaczycie na  końcu posta. Ja nawet nie pomyślałam aby rozpraszać się na tyle by myśleć o aparacie.

Czujna bestia jak dobrze opłacany paparazzi uchwyciła sekundę przed ... Śmiechu było co nie miara bo p. nazwał mnie upadającą gwiazdą a ja obstawałam przy spadającej gwieździe. Niewielka różnica w słowach ale jak znacząca w swym wyrazie.

 Zdobyłam szczyt wydmy jako druga tylko i wyłącznie aby dać szansę na zabłyśnięcie na blogu tej brzydszej stronie ludzkości o wybujałych ambicjach. Nie była to rywalizacja ani walka o zdobycie szczytu a jedynie czerpanie przyjemności ze spaceru po Pink Coral Dunes.

 Czy wiecie co najbardziej urzekło nas w tym zakątku Utah? Pomijając kolor piasku to kontrast. Trafiliśmy na wyjątkową pogodę i właśnie kontrast pomiędzy niebem o niebywale zdecydowanym, niebieskim kolorze a ziemią w kolorze czerwono-żołtym.

 Wakacje jak zakochani nie liczą czasu gdy w zapasie jest jeszcze kilka dni wolnego. Ostatnie spojrzenie na przebytą trasę; zima zasuszyła roślinność na chwil kilka ale już niedługo krajobraz zmieni się zupełnie bo wiosna zmusi nas do głębszego oddechu i do nowych przygód.

 No i proszę bardzo na co zdało się poświęcenie p.. Jego aparat cały w piasku a mój okazał się piaskoodporny. Ani jednej różowej drobinki, ani jednej, zupełnie jak ze sklepu.

 Jedna tęcza z tej strony, za chwilę druga tęcza ciut w innym miejscu zwiastują dobrą przyszłość i wiele fajnych postów (mam nadzieję, że tak będzie).