Co widzi krasula gdy po wzgórzach hula.

 North Dakota (Dakota Północna) jest trochę nijaka. Brak zabytków nawet w skali północno amerykańskiej gdzie zabytkiem jest nawet rupieć ze strychu prababki. Brak krajobrazowego szaleństwa i brak historycznych wybryków którymi może poszczycić się jej południowa siostra czy Wyoming.

 O tym, że nic nie ma w Dakocie Północnej już wiecie ale zawsze przecież coś tam jest. Będąc sprawiedliwą wspomnę o ropie naftowej której intensywne wydobycie fatalnie odbiło się na wizerunku sennej Dakoty. Powstające szyby wiertnicze i pompy zupełnie nie pasują do krajobrazu. To moje zdanie na ten temat ale bogacenie się Stanu to jakby priorytet w drodze do dobrobytu. Żeby nie było tak zupełnie nic to pomysłowi mieszkańcy uatrakcyjniają swój Stan bez charakteru. Prerią można zachwycić się na chwilkę ale bardzo surowy to teren. Zimą jest przeraźliwie zimno a stolica Bismarck notuje rekordy poniżej zera. Latem natomiast preria nagrzewa się jak żelazko z zepsutym termostatem. Upał wzrasta z godziny na godzinę i najcieplej jest około piątej po południu.

 Aby podróżujących jakoś rozerwać to przy autostradzie I-94 powstają nie lada atrakcje. O największych rzeźbach z metalu pisałam już wcześniej tutaj. Teraz przyszedł czas na krowę. Tak, oto właśnie krowa może być atrakcją bo jak wyglądają dinozaury to każde dziecko wie ale czy naprawdę mleko pochodzi z fabryki?
W mieście New Salem na wzgórzu stoi sobie Sue. Pomnik krowy rasy Holstein. Kilka razy mijaliśmy Sue bez szczególnego zachwytu i nie odwiedziliśmy jej wcześniej. Jednak nadszedł czas kiedy i my zjechaliśmy z autostrady aby podziwiać największą krowę świata. Jest duża bo ma 11.6 m wysokości, 15.2 m długości i waży prawie 5,5 tony. Pomnik powstał w 1974 roku i wzniesiono go za 40.000 dolarów. Jeżeli liczby nie przemówiły do wyobraźni w co nie wątpię bo sama zdziwiłam się rozmiarami to popatrzcie sami jaki mały jest człowiek który chciałby napić się świeżego mleka.

 Krótki spacer okazał się bardzo przyjemny i z wielką przyjemnością rozkoszowaliśmy się widokiem jaki od lat podziwia Sue. Przed nami roztaczał się widok zasobnego kraju tak dużego, że każdy z łatwością znajdzie miejsce na wypoczynek, chwilkę relaksu czy miejsce zamieszkania na całe życie.

Otarliśmy pot z czoła i ruszyliśmy na spotkanie pewnego ptaka który oczekiwał nas w bezruchu.