Bolesne ssanie

 Jeszcze raz spojrzałam na obrzydlistwo które trzymałam w dłoni. Przymknęłam oczy i włożyłam je do ust. Od razu poczułam jak żołądek zwinął się w malutką kulkę a gardło zacisnęło się tak mocno, że ledwo mogłam oddychać. Paskudny smak rozszedł się po jamie ustnej i byłam pewna, że za chwilę zwymiotuję. Nie był to pierwszy raz i skutek moich poczynań był łatwy do przewidzenia. Dzisiaj jednak miało być inaczej, zgodnie z moim silnym postanowieniem postanowiłam wytrwać do końca bez zbytnich ceregieli.
- No ssij ty nieszczęsna kobieto! - Gdy podniosłam wzrok na stojącego przede mną p. i spojrzałam na jego zdegustowane oblicze łzy napłynęły mi do oczu. Wiem, duża ilość śliny powinna mi pomóc. Nie mogłam wdać się w konwersację bo obawiałam się iż za chwilę utopię się we własnej ślinie. Jej nadmierna ilość wypływała mi kącikiem ust. Tymczasem żołądek zaczął podnosić się tak wysoko, że czułam go już w klatce piersiowej.
- A co robię? - Udało mi się wybulgotać te słowa bo o normalnej artykulacji nie było mowy ze względu na wypełnione usta. - Idź do pracy i zostaw mnie w spokoju. - O dziwo to zdanie wypowiedziałam zrozumiale.
- Pocieraj językiem to szybciej pójdzie. - p. zaczął przestępować z nogi na nogę co wskazywało na jego zniecierpliwienie. Jeszcze raz popatrzyłam w górę i grymas obrzydzenia na jego twarzy wyprowadził mnie z równowagi. To, że niektórzy czerpią przyjemność w takiej sytuacji nie ulegało wątpliwości.
- Sadysta! - Wyrzuciłam z siebie piętrzące się zło i splunęłam na swą lewą dłoń. Cała zawartość mojej jamy ustnej zaczęła skapywać pomiędzy palcami. Prawą dłonią wytarłam usta i z obrzydzeniem osuszyłam ją o koszulę nocną. Później zwyzywałam męża. Przez cały czas lewą dłoń trzymałam przed sobą i gdy ślina kapała sobie na ławę przepułkałam usta kawą. Wreszcie uwolniłam się od tych cholernych pastylek i ich obrzydliwego smaku.
- Może nie bierz tyle na raz? - p. chciał jakoś mi  pomóc ale na nie wiele się to zdało i na wiele się to zda w przyszłości. Nie umiem łykać pigułek, tabletek i pastylek. Na sam widok leżących przede mną lekarstw dostaję odruchu wymiotnego. Obecnie zwykłe twarde jak kamień tabletki zastąpiłam żelkami ale to tylko połowicznie ułatwia mi zadanie. Odruch pozostał a smak tych nowości i tak pozostawia wiele do życzenia.
Ciekawa jestem czy i wy macie podobne problemy z łykaniem lekarstw bo dla mnie jest to na prawdę wielkie wyzwanie i wolałabym nigdy nie stosować tabletek ale jak wszystkim wiadomo żyć bez suplementów się nie da. 
Nadchodzi zima i obecnie częściej niż do tej pory będę skazana na męki zażywania pigułek w postaci stałej lub gęstej galarety. Brrr!