Nauczka z podróży 3/3 (Wąż)

Na kawę i siusiu zatrzymaliśmy się w bardzo ładnym miejscu. Parking otaczał równo wystrzyżony trawnik w kolorze tak soczystej zieleni jak z reklamy firmy sprzedającej nasiona trawy. Od lasu oddzielał nas niewysoki płotek. Już prawie zamykaliśmy drzwi gdy dojrzałam kolorowo kwitnące pnącze na jednej z sosen.
- Zrób mi zdjęcie te kwiatki są takie ładne.
- Oczywiście. Jak sobie życzysz. - Po dwóch fotkach uznaliśmy, że czas jechać dalej.
- Zaczekaj tu sekundę, zerwę jednego to przyjrzymy się z bliska. - Z p. to jak z dzieckiem uczącym się życia. Po przekonaniu się, ze rodzice mieli racje mówiąc, ze do gniazdka nie należy wkładać widelca, dziecko (czytaj p.) wkłada widelec do kolejnego gniazdka tak na wszelki wypadek aby przekonać się na własnej skórze o swojej głupocie. Płotek nawet nie sięgał mi do pasa wiec bez żadnego problemu p. przełożył jedna nogę na druga stronę. Ja chwyciłam go z a rękaw jakbym wyczuwała czyhające po drugiej stronie niebezpieczeństwo.
- Oj jedzmy już. - Było jednak za późno, długi, czarny wąż o krok od nas poruszył się i oddalił o metr. 

Trudno znalezc węża, strzalka zaznaczylam jego miejsce.

Wrzasnęłam tak przerażająco, ze aż sama wystraszyłam się swego krzyku. Dłońmi zakryłam otwarte usta. Uwolniony p. ruszył natychmiast w pościg za gadem robiąc zdjęcia. 

Tutaj widoczny jest po srodku zdjecia.

Gdy moje nerwy wróciły do normy odwróciłam się na piecie i poszłam w stronę auta.
- Chyba mnie już nie kochasz. - Przywitałam p. wsiadającego do auta.
- Co ty wygadujesz? Ja?
- Tak. Ukochanej osobie nie robi się przykrości. Ja się o ciebie martwiłam ...
- Przykrości! - p. przerwał mi w pół zdania. - Nie za dobrze go uchwyciłem był bardzo szybki i wpełzną pod liście.

- ... bo mógł być jadowity. - Dokończyłam ale czułam, ze zaczynamy "strzyżone golone" i odeszła mi ochota na dalsza rozmowę. Zapadła znacząca cisza.