(247365) Pierwszeństwo absolutne.

 Jeżdżąc po mieście nie raz zaklnę siarczyście gdy wymaga tego sytuacja. Nikt mnie nie słyszy ale w ten zwykły sposób odreagowuję i o dziwo uspakajam się na chwilę. Ruch samochodowy w Chicago jest bardzo powolny i uciążliwy przez cały dzień, od świtu do zmroku. Wpychanie się na chama lub zajeżdżanie drogi aby wcisnąć się na dany pas ruchu to zjawisko istniejące ale nie nagminne. Nowo przybyłe nacje usiłują wprowadzać nawyki ze swych niecywilizowanych krajów i ich zachowania jeżą włos na głowie przeciętnego Amerykanina.
Siedząc w samochodzie postrzegam rzeczywistość jako świat stworzony dla automobili. Denerwują mnie motocykle, bo ich nie widać i wyprzedzają z każdej strony, nienawidzę rowerzystów bo wloką się i nie ma jak ich wyprzedzić i nie cierpię pieszych. Łażą jak zombi z nieprzytomnym wzrokiem, niewidzącymi oczami widzą tylko to co usłyszą przez telefon i wydaje się, ze zupełnie nic ich nie obchodzi, nawet ich własne życie. Na przejściach dla pieszych panuje inny wymiar czasu bo raptem wszyscy spacerują a nie kroczą żwawo aby jak najprędzej dostać się na drugą stronę ulicy. 
Po co ten kulawy dziad włazi na jezdnię gdy już pozostało mu tylko 5 sekund do czerwonego. Dlaczego on wyszedł z domu!

 I choćby szła jak najwolniej, niech nawet zatrzyma się ze dwa razy i do tego jeszcze obróci to żaden kierowca nie będzie miał jej za złe, że poczeka jeszcze jedne światła.
(247365)