Słodycz porażki.

   Wcale nie pomyliły mi się znaczenia ani literki. Tak właśnie zdarzyło się trzy miesiące temu. Gdy zerknęłam na „Nie tylko meble” a raczej na kolejny post tego wspaniałego bloga to od razu jak zwykle usłyszałam głośną i donośną myśl „ee tam to nie dla mnie”. 

 W miarę czytania pomysł wydał mi się genialny i moje nastawienie uległo zmianie. Po chwili zastanowienia wpadłam w siec współzawodnictwa i okazało się, ze ta druga myśl która skłoniła mnie do udziału w rozdawajce była największym dla mnie zaskoczeniem końca zeszłego roku.
Gdy na początku istnienia mej duszy rozdawane były; systematyczność, obowiązkowość, pracowitość i tego typu pierdoły to ja chyba spałam bo jak się okazuje nic z tych zacnych cech nie mam. Dlatego tez nie biorę udziału w konkursach (nawet tych pod nazwą „Najpiękniejsza we wsi”) bo moje lenistwo zniewala mnie nie pozwalając na długotrwałą koncentracje na jednym temacie.
  Aneta jednak podeszła bardzo rozsądnie do tematu i zaproponowała przejrzysty i oczywisty schemat działania zasad w konkursie. Postawiła na punktualność którą cenię jak złoto w postaci pierścionka z brylantem. Punktualność ktora jest cechą człowieka inteligentnego i szanującego innych. Skąd to u mnie się wzięło nie wiem ale skoro już istnieje w mej duszy takie właśnie zboczenie to postanowiłam wziąć udział w konkursie. 

Żadne papierosy i inne używki jak kawa tak mną nie zawładnęły jak rywalizacja z Bietą. Przez dwa tygodnie żyłam w amoku a sny przedstawiały mi stoper z okrągłą wskazówką która nigdy nie trafiała na 20:00:00. 

Trudno mi opisać emocje towarzyszące nam; Biecie, Ataner i organizatorowi Anecie podczas wieczornych w Polsce i popołudniowych w Ameryce godzin. 
Wiele by pisać a i tak emocji zawartych na zawsze na stronie http://nietylkomeble.wordpress.com/2013/10/11/zapraszam-do-zabawy/ opisać nie zdołam ale zawsze ten który zainteresuje się pasjonującym pojedynkiem może prześledzić jego przebieg na wyżej wymienionej stronie.
Przegrałam sromotnie zdobywając 2 punkty mniej niż Bieta która na finiszu miała ich 35. 

Tak dobrze mi szło, że już byłam pewna zwycięstwa gdy niespodziewanie Bieta swą koncentracją przy komputerze zmiażdżyła mą przewagę i objęła należące się jej prowadzenie. Moje sposoby na oszukanie zegara spełzły na niczym i fair play wyniosły Bietę na podium pod którym widniała jedynka.
   Oczywiście samego współzawodnictwa możecie mi tylko pozazdrościć ale gdyby wam tego było mało to skromnie wspomnę, że:
1-Zajęcie drugiego miejsca okazało się tak przyjemne jak  zwycięstwo!
2-Dostałam trzy nagrody zamiast jednej!
3-Bieta najładniej prostą włóczkę zamienia w najrówniejsze słupki i oczka a wzory? Zobaczcie sami!
4-Aneta jest najsławniejszą Czarodziejką zaklinającą słoje drewna w cudowne przedmioty!

    I co z tego wynika?
Jeżeli już przeczytaliście 208 komentarzy pod postem http://nietylkomeble.wordpress.com/2013/10/11/zapraszam-do-zabawy/ to wiecie, że zwycięzca może być tylko jeden i zabiera nagrodę ale ja zostałam obdarowana prezentami które mnie zaskoczyły, wprowadziły w zdumienie i poryczałam się jak rozhisteryzowana niewiasta.
   Od Biety dostałam dwumetrowy szal udziergany z mgły unoszacej się ponad kwiecistą łąką punktualnie o godzinie dwudziestej a od Anety przepiekną serwetę

oraz kombinację liter z których do dziś nie umię ułożyć słowa dziękuję.