Ostatnia butelka.

Jeżeli myślicie, że będzie o abstynencji to się mylicie. (I to bardzo.) Lampka wina do obiadu to bardzo udany dodatek i nie uważam alkoholu za wroga ludzkości. Kto umie korzystać z życia z umiarem to nawet nie wie co to kac.

Przyłapałam męża na obwąchiwaniu korka.

Tyle się mówi i pisze o wyzwoleniu kobiet spod jarzma mężczyzn, że niektóre z nas zbyt mocno uwierzyły w swą niezależność upodobniając się właśnie do nich. Nosimy fryzury na chłopczycę, wciskamy się w spodnie chodzimy w trampkach i nosimy bluzy z kapturem. Któregoś razu spotkał mnie nie lada afront gdy wystrojona w „męskie” ciuchy usłyszałam; trochę mało kobiecy ten twój dzisiejszy strój. Cholera, cholera i jeszcze raz cholera. Pewnie, że ma facet rację, cała szafa kiecek a ja wyglądam jak dresiarz. Nie byłoby damskiej mody gdybyśmy nie stroiły się dla facetów. Szpilki nie są najwygodniejszym obuwiem ale czego się nie robi dla płci przeciwnej. Ponoć wyglądamy w nich zgrabniej więc katujemy się prawie codziennie skazując się na skręcenie kostki gdy obcas usunie się na jakieś nierówności a o podbiegnięciu nie ma nawet co marzyć. Chcemy wyglądać ładnie i powabnie więc pomijamy niedogodności damskiej toalety tylko po to aby uchwycić krótkotrwały błysk podziwu w oku mężczyzny. 

  Tyle byłoby wstępu na temat niewolniczej roli i niedoli kobiety w społeczeństwie a głównym tematem niech będą zapachy. Z perfumami jest podobnie, damskie zapachy muszą się podobać mężczyznom. Cóż to za dziwactwo aby zapach kobiety był podporządkowany dziurkom w nosie płci przeciwnej i ich zwyrodniałym zmysłom powonienia. Od kiedy jako dziewczę niewinne kupiłam sobie Masumi wkroczyłam na drogę poszukiwań zapachu mego życia. Porzuciłam "Być może" i "Zaczarowaną dorożkę" aby flakoniki z markowymi nalepkami zapełniały moją toaletkę. Nie musiałam się martwic, że siostry wypsikają całą zawartość drogocennej perfumy na swe ciała gdyż to co na mnie pachniało na nich śmierdziało, że nawet muchy uciekały z domu. One znalazły swoje zapachy i okazało się, że ja po użyciu ich perfum dostaje bólu głowy i tylko prysznic z dużą ilością mydła mógł mnie od niego wyzwolić. Tak więc każda kobieta musi dobrać zapach współgrający z chemią swego ciała.
Kilka lat poszukiwań zaowocowały tym, że mam kilka zapachów które siedzą na mnie przez cały dzień nie zmieniając swej intensywności. Jedno zdarzenie niech poprze me słowa. Razu pewnego z p. pojechaliśmy do salonu samochodowego na gwarancyjną naprawę która miała trwać nie dłużej niż godzinę więc gdy auto poddawane było torturom mechanika my snuliśmy się pomiędzy autami wystawionymi dla potencjalnych nabywców. Mieliśmy do wyboru kilka aut i we wszystkich posiedzieliśmy chwilkę aby zabić czas oczekiwania na koniec naprawy. Gdy p. poszedł odebrać kluczyki do naszego wreszcie naprawionego auta doczepił się do mnie jakiś facet. 

- Dzień dobry. - Zagaił z uśmiechem na ustach. 

- Dzień dobry. - Odrzekłam szczerze bo dzień w rzeczy samej zapowiadał się dobrze właśnie do tego momentu. Co to może być? Podryw gdy tylko mąż na krótką chwilę mnie opuścił. Ciągle miałam ten znany amerykański uśmiech przyklejony do twarzy ale wcale mi do śmiechu nie było. Spojrzałam na typa w eleganckim garniturze. Lekko siwe włosy ładnie zaczesane, krawat zawiązany jak należy, koszula dzisiejsza bez śladów przejść imprezowych. Buty też niczego sobie. Gość wyglądał schludnie i elegancko. Zaskoczona chciałam się cofnąć aby lepiej ogarnąć całość ale stojące za mną auto uniemożliwiło ten manewr. 

- Pani tak oszałamiająco pachnie, że … - No nie! Tego jeszcze nie przeżyłam aby facet podrywał mnie na zapachy. W ułamku sekundy z mych oczu zrobiły się gały pełne zdziwienia ale uśmiech pozostał. Bardzo interesująca sytuacja co on właściwie czuje czy aby nie spociłam się i chce mi zwrócić uwagę. Tutaj właśnie wylazł mój brak wiary w siebie. Zamiast cieszyć się, że oszałamiająco pachnę to pomyślałam, że cuchnę jak górnik po dwóch szychtach przepracowanych bez przerwy. - … chciałbym prosić panią o zdradzenie sekretu jak nazywają się pani perfumy. - Kurczę ale jestem naiwna. To wcale nie podryw. Coś ze mną nie tak, czy już nikt we mnie nie widzi kobiety oprócz mego chłopa. Uśmiech z twarzy odleciał daleko za drzwi wejściowe i poczułam się brzydka i nieatrakcyjna. Zupełnie zaskoczona nie mogłam sobie przypomnieć czym pachnę bowiem dobrze dobrane perfumy stają się niewidoczne dla użytkownika. Poruszyłam głową aby poruszyć powietrze wokół siebie i poczuć samą siebie. O tak, poczułam co na mnie siedzi i ponoć zabójczo pachnie. Bąknęłam niewyraźnie nazwę bo przecież żadna kobieta nie zdradzi sekretów swego seksapilu. Facet wyglądał na otumanionego. 
- Czy mogłaby pani mi tą nazwę napisać. - O kurcze blade, czy moja dykcja jest aż tak do dupy, że nikt mnie nie rozumie. Czy mój mąż jest aniołem cierpliwości i tyle lat męczy się ze mną nie rozumiejąc ani jednego mojego słowa? Czy to tylko ten człowiek wpatrujący się we mnie jak w wyrocznię delficką ma kiepską pamięć. Wolałam tą drugą opcję. Tego dnia jednak nie zapomnę do końca życia bo jednak schlebiał mi fakt, że wokół mnie roznosi się mgła zniewalającego i oszałamiającego zapachu. Zapachu tak zniewalającego, że mężczyźni pragną go mieć wokół siebie na swej kobiecie. Oj, próżność moja została tak połechtana, że naskrobałam na wizytówce nazwę firmy i nazwę perfum. Podziękowań nie było końca i znów uśmiech zagościł na mym lekko pąsowiejącym licu. Jeszcze raz zalotnie powłóczyłam wzrokiem i zobaczyłam męża który z przekąsem przypatrywał się całemu zdarzeniu. Czar prysł ale miłe uczucie pozostało do końca dnia. Jedyną pociechą była myśl, że to babsko obdarzone galonem „moich” perfum nie będzie tak ładnie pachniało jak ja i ofiarodawca będzie mnie wspominał do końca swego żywota. Mnie tak zabójczo pachnącą. 
  Mężczyzni lubią damskie perfumy i to oni powinni wybierać nam, kobietom zapachy. Jak wspomniałam wczesniej przyłapałam męża na wąchaniu korka od butelki. Butelka albo trafniej flakonik, albo buteleczka swieciła pustkami. Może jeszcze tylko opary przecudownej woni unosiły się przy kolejnej, nieudanej próbie wydobycia na zewnatrz ostatniej kropli perfum. 

- To nie masz perfum?! - Z wyraznym wyrzutem i zdziwieniem p. spoglądał na mnie zdumiony. Zupełnie tak jakbym pozbawiła go jakieś zabawki. Dosłownie tak się poczułam jakbym odcięła go od wszelkich przyjemnosci w życiu doczesnym. Tak się dzieje dziwnym trafem, że nawet perfumy się kończą. Mam jeszcze inne więc jakoś sobie radziłam ale dla p. była to wiekopomna tragedia.

Zawiedziony moim postępowaniem zasiadł przy swoim komputerze i rozpoczął poszukiwania na eBayu. Minęła krótka chwila gdy podeszłam do niego zobaczyć jak mu poszło internetowe poszukiwanie i zamrugałam nerwowo gdy zobaczyłam ceny. Wielokrotnie robiłam zakupy perfum na tym internetowym portalu bo ceny u prywatnych importerów są dużo niższe niż w sieci sklepów detalicznych.  
 - Tyle kasy? - Powietrze uszło ze mnie jak z balona. 

- Sprawdzę jeszcze Europę bo w Stanach są już tylko końcówki za niebotyczną cenę. - p. wydawał się niewzruszony trzykrotnie wyższą ceną niż poprzedni zakup i rozpoczął poszukiwania na eBay Deutschland. Owszem znalazł ale 206 Euro obojgu nam wydało się dużą przesadą i już wspólnie powróciliśmy na krajowy rynek gdzie cena była ciągle bardziej atrakcyjna. 

Widać mój chłop był zdesperowany bo zanim zdążyłam się zastanowić czy warto tyle pieniędzy ładować w żonę on już zakupił 100ml rozkosznego zapachu. Zaskoczona ale zadowolona cmoknęłam go w ucho. Mam najdroższe perfumy w swej kolekcji. Szkoda tylko, że nie zdecydowałam się kupić je gdy we flakoniku była połowa zawartości. Teraz gdy ten zapach jest wycofany z produkcji amatorzy zapłacą każdą cenę. Wiem, że to moja ostatnia butelka Marielli Burani i jest mi żal, że gdy skończę jej zawartość pozostanie mi jedynie obwąchiwanie korka z nowej butelki bo tą starą zostawię mężowi.