Wampir o poranku

   Gdy po raz piąty kupowałam słuchawki do iPhona wydawało mi się, że sprzedawca powinien dać mi zniżkę dla często kupującego klienta. Nie zareagował na moje nieśmiałe zapewnienie, że widzi mnie piąty raz w przeciągu dwóch tygodni i zainkasował bez mrugnięcia okiem pełną sumę 32.69 (w dolarach!!!).

Wcale nie dlatego, że gubię słuchawki jestem zmuszona do zapoznania się ze stoiskiem elektronicznym w pobliskim sklepie wielobranżowym gdzie można ubrać się od stóp do głów, zrobić zakupy spożywcze, zrealizować receptę na leki itd. Po prostu moloch gospodarczy gdzie kupić można wszystko pod jednym dachem. Przyczyną mego nad wyraz niepotrzebnego wydawania pieniędzy jest nasz nowy kot który upodobał sobie białe kabelki od Apple'a.
Pierwsze straty poniosłam przez przypadek gdy pozostawiłam iPoda ze słuchawkami na ławie w pokoju gościnnym. W ten sposób poszły do kosza dwie pary. Trzecią chroniłam bardzo skutecznie do momentu gdy głowę zaprzątnęła mi zupa kipiąca na kuchence. Wpadłam do kuchni i oddałam się ciałem i umysłem przygotowaniu żurku który od pewnego czasu nie cieszy się powodzeniem w naszej rodzinie. Coś ze mną nie tak bo jestem wyjątkowo uzdolniona do gotowania zup. Teraz nic mi nie wychodzi i gar zupy zamiast do żołądków moich chłopów idzie do zlewozmywaka a miny domowników dołują mnie dwukrotnie. Kot pożarł sluchawki i wściekła Ataner ruszyła do sklepu nie dbając czy ktoś kiedykolwiek ją pochwali za pyszną zupkę. Heldze rzuciłam stare (nowe bo raptem dwudniowe) sluchawki do zabawy i te nowe ze sklepu schowałam do torebki. Mądra jestem po stracie czterech par. 

Helga uwielbia gryzć wszystko co ją zainteresuje i dlatego trującą roślinę wysadziliśmy do ogrodu aby nie miała z nią styczności w domu.

O dziwo w ogrodzie wypuściła nowe gałązki choć wszystko wskazywało na to, że zdechnie po dwóch dniach. Przynajmniej tak wyglądała w domu i nikt nie wróżył roślinie długiego żywota. 
Roślinka przeżyła szok termiczny i pięknie wyrosła a na dodatek złego wyglądem swym skusiła Helgę. Stworzenie głupie to wyjątkowo poogryzało końcówki listków i dzięki mojemu poświęceniu i wydaniu 350 dolców na pomoc weterynaryjną żyje do dziś uratowana przed śmiertelnym zatruciem.

Helga chodzi wszędzie i gryzie co jej wpadnie w oko. Mogą to być gałęzie na drzewie lub końcówki pnącej begonii.

 Paskudny to zwierz którego przygarnęliśmy z parkingu a miała wtedy może ze dwa tygodnie. Tak nam się odwdzięcza niewdzięcznik, że zachowuje się jak dziki tygrys z dżunglii afrykańskiej. 
Na kolanach p. Helga zachowuje się jak aniołek ale i tak czasami użre go do krwi.

p. postanowił wychować kotkę i serwuje jej najlepsze smakołyki jakie znajdą się na pańskim stole. Nauczył ją i owszem. Teraz gdy jestem w kuchni to Helga tak patrzy na mnie litościwie, że muszę jej dać choćby odrobinę ludzkiego jadła.

 Nauka nie poszła w las i nawet kawałek chleba drapeżnik gryzie z uwielbieniem. Dlatego, że jest to z ludzkiej ręki a nie z miski pełnej pełnowartościowego jedzenia dla kotów. 

Lato jest w tym roku rewelacyjne i po ciepłych dniach przychodzą chłodne noce i nawet można przewietrzyć mieszkanie otwierając okna po zachodzie słońca. 
Wstaję zatem rankiem na przygotowaną już kawę i zamiast zasiąść na patio w stroju przewiewnym i skąpym to ja wychodzę ubrana jak dresiarz. Ani kawałka gołego ciała nie wystawiam na światlo dzienne bo.....
.....czycha na mnie Helga.

 Gdy miną chwile miłości Helga uspokaja się i mogę zdjąć warstwę ochronną i kolejną kawę piję już zupełnie (nie)spokojna, że Helga nie utoczy kolejnej kropli krwi.