Odświeżanie pamięci.

   Ponoć gdzie diabeł nie może tam babę pośle. Wychodzi na to, że mogłabym posługiwać diabłu w trudnych zadaniach. Aby zerknąć w dziurę w ziemi musiałam przedostać się przez ogrodzenie ale tym razem było ono przeznaczone dla koni lub krów a nie dla ludzi. Cóż nie było to przestępstwo tylko zaspokojenie ciekawości.

Przygotowanej trawy w worku nie tknęłam tym razem, (gdyby ktoś koniecznie chciał to wiedzieć) i stwierdziwszy, że widok nie powalił mnie na kolana potulnie wróciłam do auta aby dowieźć nas na spotkanie zupełnie zwariowanych widoków.

Nawet w biały dzień na trasie do Parku Bryce Canyon można spowodować wypadek. Oczy trzeba mieć szeroko otwarte i kręcić głową jak sowa bo nigdy nie wiadomo kiedy i z której strony mieszkańcy lasu przebiegną drogę. Tym razem udało się przeżyć czworonogom i czmychnęły dwa okazy fauny dzikiego zachodu w stronę upatrzonego miejsca.

Mniejsze zwierzaki też radzą sobie nieźle wykorzystując niedomknięty kosz na śmieci lub niechlujność turystów jako okazję do pożywienia się niecodziennym przysmakiem.

Dwa stare kruki mierzyły się wzrokiem przez tak długą chwilę, że udało mi się uwiecznić to na fotografii. Ptaszysko kręciło głową z niedowierzaniem przypatrując się p. i odleciało gdy zniewalająca siła charakteru odeszła i zwolniła kruka z przymusu pozowania do zdjęcia. Wtedy ja starałam się zbliżyć do niego ale odfrunął daleko i skrył się pośród drzew.

Przechodzenie za ogrodzenie tego dnia było moim ukochanym zajęciem. Kusiło mnie spoglądanie w przepaść stojąc na samej krawędzi co przyprawiało p. o zawał serca poprzedzony uwagami na temat mojej nagannej postawy niegodnej turysty. Pewnie się bał, że spadnę i przepadnę na wieki tylko wyrażał się pokrętnie i ogólnikowo. Czasami trzeba domyślać się sedna w słowach mężczyzny.

Zawsze lepiej widać z takiego miejsca które uważamy za najlepsze a, że za ogrodzeniem to już na to nie mam wpływu. Oglądać było co więc z przyjemnością pokazuję ukradzione widoki.

Siedzi na kamieniu ohyda i o lustro nie pyta. 
Tak brzydkiego maleństwa jeszcze nie widziałam bo z reguły szczeniaki są pełne uroku i wręcz zapraszają do głaskania. To "coś" pomimo tego, że małe to brzydkie i odrażające.
Czy ktoś wie co może wyrosnąć z "tego" co na zdjęciach?

 Czas pożegnania nieubłaganie nastąpił bo przecież my ciągle w ruchu a atrakcji przed nami zapewne więcej niż można się spodziewać. Zatem z żalem pożegnałam się z bajecznym miejscem które już wcześniej zauroczyło nas na tyle, że z wielką przyjemnością powróciliśmy aby nacieszyć się zupełnie nieziemskimi widokami. Nasze pierwsze spotkanie z Kanionem Bryce możecie obejrzeć klikając tutaj.