Niespodzianka w bieli

 Jeszcze nie wypiliśmy kawy do dna a p. zapytał co będzie dzisiaj na obiad. Łypnęłam na niego z ukosa bo kto myśli o obiedzie podczas śniadania o siódmej dwadzieścia rano na wakacjach. Chciałam już wytłumaczyć zupełny bezsens takiego pytania ale zatrzymałam swój język przed wypowiedzeniem niepotrzebnych słów. 
- Wycieczka w nieznane bo pewnie znów w loterii przegramy. - Tak też się stało bo szczęście omijało nas raz blisko, raz daleko ale zawsze omijało. Po wielu przegranych starciach już tyle emocji nie mogliśmy z siebie wyzwolić a jedynie głębokie westchnięcie zawodu skwitowało stan faktyczny. 

Jakoś niczego szczególnego nie zaplanowaliśmy na ten poranek i po prostu wybraliśmy drogę na chybił trafił na mapie. Okazało się, że prawie od samego początku pięliśmy się pod górę i po trzydziestu minutach pogoda drastycznie uległa zmianie. Nadciągnęły chmury a z żeśkiego słońca pozostały nieśmiałe promyki przebijające się poprzez grube, szare chmury. 

Pojawił się pierwszy śnieg który przywitaliśmy z niemałym zdziwieniem bo w miejscu naszego pobytu czyli w Kanab było słonecznie i ciepło a o śniegu nawet nikt nie mówił. Przypominam, że południowe Utah to raczej ciepłe miejsce a śnieg tam bywa tylko czasami i to przez bardzo krótki okres czasu. Nikt z nas nie zkładał, że możemy chodzić po śniegu stąd w naszym ekwipunku trudno by szukać zimowego obuwia. 

Takie podejście do z góry założonego stanu aury stanie się głównym powodem totalnej porażki naszego wyjazdu. Będzie o tym mowa w poście poświęconym pewnemu wydarzeniu ale o tym później. 
Zupełnie świeży śnieg zachęcał do zabawy ale bałwana nie udało się ulepić. 

Natomiast zabawa w tropiciela śladów wydawała się bajecznie prosta do momentu gdy kojot albo inny właściciel pozostawionych śladów poszedł w gęste krzaki. 

Na śnieżnej górze pozostaliśmy przez parę godzin aby po południu powrócić do prawie upalnego miasta.

* 
Nie zamieszczam tego posta specjalnie aby jeszcze bardziej Was zdenerwować panującymi upałami w Polsce:)