(247365) Czegoś mi brakuje.

  Nawet jak stanę na głowie to domowe warunki nie oddadzą tych rzeczywistych. Nie będzie zapachu wiatru i prawdziwej przygody. Zostawię sobie przyjemność degustacji wspomnień po PRL-u na odpowiedniejsza chwile.

 Okazja miała nadarzyć się już niebawem bo wakacje za pasem. Po wielu przesiadkach wylądowałem w Boise. Lotnisko małe ale schludne i bardzo mila atmosfera nastawiła mnie optymistycznie na nadchodzące dni. Do tej pory nerwy mi zszarpano w sposób bardzo amerykański. Przyklejone uśmiechy na znudzonych twarzach i pozór troski o pasażera. Jedno wielkie oszukaństwo, wszyscy sa mili dopoki nie zaplacisz rachunku a potem martw sie sam. Długie sztuczne pazury z niechęcią stukały w klawiaturę aby sprawdzić czy moja rezerwacja auta jest aktualna.  Nie ma zamówionego auta i w wypożyczalni nikt nie jest w stanie udzielić mi informacji. Znowu wszyscy mili a mnie pot po plecach kapie. Wszystko opłacone z góry, karty kredytowe wyssane z dolarów co do centa a Jeepa nie ma. Jeszcze wykonam dwa połączenia telefoniczne do glownego biura i dopiero wtedy wyjmę wódkę z plecaka i zacznę pic siedząc na podłodze glownej sali lotniska. Schowałem telefon do kieszeni w obawie, ze wyślizgnie mi się ze spoconej dłoni. Zadzwoniła komórka, stojący obok mnie elegancik w garniturze ze zdziwieniem spogląda na martwy ekran swojego telefonu. Znów słychać komórkę. Sa tysiace telefonow na swiecie a tu akurat ktos obok ma taki sam dzwonek. Tym razem ja wyjmuję swoja i odpowiadam miłym i znudzonym HALO. To ktos z wypozyczalni samochodow. Głos w słuchawce lekko mnie opieprzył, ze nikt mnie nie może znaleźć i powinienem być wdzięczny, ze do mnie dzwonią. Odczekałem do końca opieprzu i zacząłem swoja wersje wydarzeń wzbogacona obficie wyrazami wzburzenia. Dobrze, ze mam to już za sobą i za chwile pojadę na dwa tygodnie w najdziksza głuszę. Koniec końców siedziałem za kierownica auta mogącego zawieźć mnie do niedostępnych miejsc. Wieczorem nawet nie zapaliłem ogniska tylko padłem jak trup pozbawiony tożsamości. Pomimo wszystkich opóźnień i początkowych niepowodzeń dojechałem na wyznaczone miejsce pierwszego postoju. Wreszcie sam ze sobą i z przyroda. Z dzika satysfakcja korzystam z udogodnień oferowanych przez sklepy sportowe. Na zebrana stertę patyków i gałęzi rzucam tak zwane paliwo turystyczne i po chwili mam prawdziwe obozowe ognisko. Nocleg w górach ma dużo zalet i tyle samo wad. Wszystkie się równoważą ze wskazaniem na zalety bo to wakacje. Mam co chciałem i nie mogę narzekać. Mogę robić co chce, kiedy chce i wtedy kiedy mi się zachce a co najwazniejsze w sposob zalezny od mojego widzi mi sie.  Nie umyje się do momentu jak sam nabiorę wstrętu do siebie, nie bede patrzyl na zegarek a komorka w tej gluszy nie ma zasiegu. Nadszedł czas otwarcia konserwy turystycznej i poddaniu się działania jej zawartości. Na kamieniu, bo nie mam stołu ani stolika, położyłem puszkę z etykieta Konserwa Turystyczna. Trawa nie jest bardzo wilgotna więc przysiadłem na niej obok wyimaginowanego stolu. Współczesność wyposażyła metalowe pudełko w cyngiel do łatwego otwierania. Nie jedna tipsiara poddała się przy tej czynności w obawie o swoje cudowne pazury. Chwytam za cyngiel, odginam go robiąc na samym początku małą dziurkę. Słychać zasysanie powietrza a po chwili po wyrównaniu ciśnień pomiędzy zawartością puszki i otoczeniem doszedł mnie delikatny zapach. Zaciągnąłem się tym zapachem i przyznam, ze pobudził moje dawne wspomnienia. Natura wyposażyła mnie w powonienie rekina i gdybym nie palił przeróżnych tytoni otumaniajacych organizm to moja egzystencja pośród niby pachnących i czystych ludzi byłaby niemożliwa. Zerwałem wieczko i oczom moim ukazała się zawartość gotowa do konsumpcji. Jak wspomniał Grey Wolf powinna tam być galaretka dookoła sprasowanego mięsa. Przy tej temperaturze zamiast przepysznej galaretki miałem sok mięsny zawierający wszystkie konserwanty i smaki. Pierwszy kęs to jak wehikuł czasu, przeniosłem się chyba cwierc wieku wstecz. Otumaniony podnieceniem zaakceptowałem smak i zapach wspolczesnej konserwy turystycznej spożywając ja do końca. Nie omieszkałem nawet wylizać resztek wody swoim jęzorem. Zyje do dzis i ciesze sie nienajgorszym zdrowiem.

 Krajobraz tej dzikiej gluszy nie zmienil sie od stuleci. Tak jak dzisiaj chmury na niebie sunely za czasow Indian gdy to oni byli jedynymi mieszkancami tych terenow. Znikneli z mapy swiata zamknieci w rezerwatach i z roku na rok wiemy o nich mniej bo paradoksalnie to biali osadnicy zaczeli tworzyc historie amerykanskich Indian. To co wiemy dzis o tamtych czasach to domysly nie majace naukowego potwierdzenia. Ludy zamieszkujace tereny obecnych Stanow Zjednoczonych nie pozostawily spisanej historii i zaczela sie ona od pierwszego spotkania bladej twarzy z czerwonoskorym.

Tak prawdopodobnie wygladalo rozmieszczenie plemion indianskich zanim przybyli osadnicy z Europy. Napisalem "prawdopodobnie" bo i tak nikt nie wie na sto procent jaka byla prawda. Przybywajacy europejczycy spotkali na nowej ziemi dzikusow nie umiejacych czytac i pisac wiec wszystko co dzis wiemy o Indianach amerykanskich, wiemy z pisanych wspomnien bialego czlowieka, ktory mogl znieksztalcac opowiadania Indian na swoj sposob. Gdy bylo zapotrzebowanie wydawcy na walecznych Indian, korespondenci bardzo szybko potrafili odnalezc bohatera wsrod czerwonoskorych i stworzyc nie tylko artykul ale nawet ksiazke. Kuszenie pieniadza potrafilo tego samego autora sklonic do opisania niebezpiecznego i pelnego chwaly zycia bialych osadnikow i ich trudnych chwil przetrwania w walce z dzikimi tubylcami.

Indianie polnocnoamerykanscy nie stworzyli nawet podwalin pod kulture godna zainteresowania. Gdy przybyl bialy czlowiek na polacie bezkresnych prerii, grupki Indian poruszaly sie za lowna zwierzyna nie przywiazujac sie do miejsca i nie budowali miast z ktorymi wiazali by swoja przyszlosc. Ich glownym pozywieniem bylo mieso z upolowanych zwierzat. Prymitywny sposob podchodzenia do prawa wlasnosci i swojego upatrzonego stada bizonow pozwalalo prowadzic krwiozercze wojny z pobliskimi plemionami. Od Polwyspu Jukatan po wieczne lody Polnocy zycie ludzkie nie znaczylo wiele. Wymordowanie co do jednego z czlonkow wrogiego plemienia uwazane bylo za bohaterski wyczyn a najwiekszy morderca za wspanialego wojownika. Nie oszczedzano kobiet i dzieci. Doprawdy trudno o gorszy przyklad do nasladowania i fascynacji.

Historii nie mozna osadzac, mozna tylko sie z nia zgodzic. Co bylo juz nie wroci, jedyne co nam pozostaje to ustosunkowac sie do niej. O idealnych Indianach lepiej zapomniec tak samo jak o bezdusznych cowboyach. Wszyscy chcieli zyc i prawa do zycia nie mozna odmowic zadnej ze stron. Po obydwu stronach byli dobrzy i zli. Mordercy i mordowani.

(247365)