Zakazane widoki.

Droga do naszych znajomych zajmuje nam około półtorej godziny z powrotem krócej albo tak mi się wydaje. Mniej więcej w połowie zatrzymujemy się na kawę i osobiste czynności. Kupujemy tez paliwo aby wystarczyło na powrót. Tutaj jest zawsze świeża kawa. Parkuje tu dużo ciężarówek i jest bardzo ruchliwa. Pewnie dlatego kawa nie zdąży się zestarzeć. Podczas gdy p. zajął się tankowaniem ja pobiegłam do łazienki. Mam wakacyjny odruch Pawłowa, jak zatrzymujemy się na stacji benzynowej to chce mi się sikać. Taki nawyk bo nigdy nie wiadomo kiedy trafi się kolejne dogodne miejsce do zaspokojenia potrzeb fizjologicznych. Tak bywa na wakacjach ale w okolicach uprzemysłowionych akurat toalet nie brakuje. Może i nie musiałam ale poszłam tak na wszelki wypadek. Z drugiej strony nie ma nic gorszego jak tkwić w korku i czuć, ze pęcherz moczowy rozerwie się za piec minut. Zamknęłam drzwi kabiny i zaczynam przysposabianie się aby nie dotknąć się niczym nigdzie a tu dzwoni telefon głęboko zakopany w mej torbie. Od razu wiedziałam, ze to p. bo mamy specyficzne dzwonki przypisane do naszych numerów. Gdyby dzwonił ktokolwiek inny to nie problem bo moge oddzwonic za piec minut. Musiało coś się stać skoro wiedział gdzie idę i przecież opuściłam jego towarzystwo trzy minuty temu. Najgorsze myśli przeleciały mi po głowie typu napad, ktoś go potrącił i inne mało prawdopodobne. Bez względu na racjonalność tych myśli było ich za dużo i wszystkie złe. Jeżeli sadzicie, ze tylko w cyrku występują kobiety gumy pozbawione kości i stawów to się mylicie, przysięgam, następnym razem pomyślcie o mnie w tej zupełnie niewygodnej pozycji. Przed trzecim dzwonkiem wydobyłam telefon.
- Co się stało? - Wrzeszczę na cały głos a gole ściany potęgują go wielokrotnie.
- Zostaw ta kawę i przyjdź tu natychmiast. Szybko! - Miał zupełnie spokojny głos ale taki natarczywy i zdecydowany.
- Jaka kawę ja wiszę nad kiblem. Coś się stało?
- Przyjdź szybciutko nie pożałujesz, wszystko jest OK. - Moje wyczulone ucho wyłapało śmiech zanim p. przerwał połączenie. Tyle razy sobie obiecałam, ze kiedyś to nastąpi ale teraz byłam pewna, ze dziś zostanę wdowa. Prawie wybiegłam jak złodziej z gotówką skradziona zastraszonemu sprzedawcy. Nie pamiętałam przy której pompie zatrzymaliśmy auto bo niby po co, teraz rozglądałam się wokoło bezradnie i nawet nie rozpoznawałam naszego auta. Jacyś faceci stoją ale żaden mój. Cos musiało się niedobrego wydarzyć. Stoję po środku zupełnie zagubiona i nie wiem w którym kierunku się udać z ewentualna pomocą. Ponownie omiatam wzrokiem okolice i usilnie staram się przypomnieć sobie w co p. był ubrany. Znalazłam samochód, albo to on mnie znalazł, wpadłam po prostu na nasze auto. Oczywiście szyby opuszczone, kluczyk w stacyjce, auto pewnie już zatankowane i czeka aż ktoś się zlituje i pojedzie sobie nim w sina dal. Pal licho ta kupę żelastwa, dokumenty mam przy sobie. No jest, macha do mnie ręką a pysk mu się śmieje jakby mu ktoś stówkę do majtek włożył w pierwszej minucie striptizu. Podchodzę niepewnie bo nie wiem czy mam się cieszyć czy być wściekła.
- Popatrz tam. - Jego ręka wskazywała kierunek gdzie stały ciężarówki ale nic szczególnego nie zwróciło mojej uwagi. Widocznie od razu zorientował się, ze nie wiem o co mu chodzi bo dokładnie opisał miejsce i kolor pojazdu.

Widok ogólny.

Pani pracuje.

Pan sie wyleguje.

- Wiesz co? Świnia jesteś, po to mnie tak ponaglałeś i napędziłeś mi stracha? - Jedzmy już.
- A kawa?
- Nie ma kawy, nie ma sikania. Jak zmoczysz siedzenie to wysiadam. Bedzie to powód aby zmienić auto.
- Dobra jak chcesz. Musisz jednak przyznać, ze widok był pouczający, zaskakujący i miły.
- Powiem ci tylko tyle, ze mnie rozczarowałeś. Chyba przestane z tobą podróżować.
- Nie wierze ci za grosz. - W duchu odpowiedzialam "pewnie, ze pojade nawet na koniec swiata".