Pomarańcze i ogórki.

Pożegnaliśmy góry i sekwoje udając się kierunku Los Angeles. Zupełnie nie po drodze nam do tego miasta ale jak nie odwiedzić starego dobrego Hollywood. Jedziemy dolina pomiędzy górami Sierra Nevada i wybrzeżem Oceanu. Woda z wysokich gór tworzy nieliczne jeziora u swego podnóża. Jej duże zasoby wykorzystywane są do uprawiania owoców i warzyw.

Panujący tu mikroklimat z małymi wahaniami temperatury zachęca ludzi do wydzierania przyrodzie kolejnych połaci nieużytków zamieniając je w pola uprawne i sady. Rośnie tutaj prawie wszystko co zielone i smakuje ludziom. Taka mała, w stosunku do powierzchni całego kraju, dolina jest w stanie zaopatrywać nie tylko USA ale i Kanadę w sałatę, kalafiory, ogórki i inne wegetariańskie smakołyki.

Niepozorne drzewa rosnące w równych szeregach to gaje cytrusowe. Ślinka mi pociekła na sama myśl o takich gorących pomarańczach prosto z drzewa. Ich sok zawiera 100% słońca i słodyczy. Boczna piaszczysta droga nadawała się idealnie do ukrycia się przed wzrokiem innych użytkowników głównej szosy. Owoce kusiły już blado pomarańczowym kolorem ale do stanu jadalnego brakowało im jeszcze trzech miesięcy. Wszystko wskazywało na to, ze nie podjemy nietuczącego jedzenia.

Nawet pionowa uprawa ogórków lub kabaczków żółciła się kwieciem i nie było nawet najmniejszego okazu do schrupania. Jeszcze nie sezon na zielone przysmaki, chyba, ze ktoś gustuje w chwastach które tutaj sięgały do pasa.

Kalifornijskie wina, lubiane przez niektórych, pochodzą w większości właśnie z tych okolic. W czasie przejazdu przez ten teren na nasze nieszczęście winorośl nie była jeszcze dojrzała i kwaśna na tyle, ze nawet nie dało się ukraść jednej kiści. A było gdzie bo winnice ciągnęły się kilometrami.