Nauczka z podróży 1/3 (Kleszcze)

Nigdy nie zapomnę widoku p. podskakującego jak marionetka. Okładał się po łydkach i dłoniach jak oszalały i jak oszalały wykrzykiwał przeróżne wyzwiska na coś co go zaatakowało. Szybko zbliżał się w moim kierunku i usłyszałam, ze opadły go kleszcze, tysiące kleszczy. Nienawidzę tych stworzeń jak pijawek. P. oddalił się jakieś sto metrów z aparatem i poszedł w niskie krzaki bo upatrzył jakieś ładne korzenie przewróconego drzewa. Po co tam iść skoro mamy aparat który bardzo dobrze przybliża oddalone obiekty. Jednak na nic zdały się moje prośby i p. drapiąc do krwi łydki o krzewy jezyn poszedł zupelnie niedaleko aby zrobić jakieś wymarzone ujecie. No cóż zdjęcia nie było ale za to trafił na gniazdo kleszczy. Gdy stanął obok mnie przedstawiał sobą żałosny widok. Nogi i rece podrapane. Na nogach i dłoniach maciupeńkie krwiożercze dzieci kleszcze. Ani tego strząsnąć ani wziąć w palce bo byly tak małe i tak płaskie. Kleszcze to sprinterzy tak szybko zaczęły się rozłazić po ciele ofiary, ze wzięło mnie obrzydzenie na myśl, ze za chwile będą nawet we włosach a wtedy to już nie przelewki.
- Szybko przynieś nóż z auta! - Ustanowiłam rekord świata w sprincie na trasie do samochodu i z powrotem.
Wyjeżdżając na wakacje zabieram tylko potrzebne rzeczy z domowej kuchni. Mamy oddzielny plastikowy pojemnik na porcelanowe talerze, filiżanki oraz łyżki, noże i widelce. Nie bierzemy jednorazówek bo jakoś jedzenie na woskowanym papierze w kształcie talerza nam nie smakuje, nie wspominając o kawie czy herbacie z takiego kubka. Do robienia sałatek czy krojenia chleba używam swoich ulubionych noży, o których ostrość p. dba co tydzień.
P. skrobał się nożem i strząsał z ostrza okropne insekty. Minę miał mało bohaterska. Wiadomo, ze nie może wejść do auta gdy nie pozbędzie się całego wygłodniałego potomstwa. Niektórym udało się dotrzeć ponad kolana i włączyłam się do akcji ratunkowej bo jak mina granice bielizny to striptiz murowany. Na szczęście tylko kilka osób zwróciło uwagę na nasze poczynania bo na parkingu nie było więcej niż sześć aut. Ciągnąc ostrzem noża od góry do dołu p. rozmazał kropelki krwi po nogach i ci którzy nas obserwowali pospiesznie odjeżdżali z parkingu na widok osobnika zadającego sobie rany dość dużym kuchennym nożem z czarną raczką. Dobrze ze nikt nie zadzwonił na policję. Kilka kleszczy przeszło na mnie w czasie niesienia pomocy i teraz ja zajęłam się swoimi zgniatając je pomiędzy paznokciami. Po dobrych dziesięciu minutach opanowaliśmy sytuacje. W czasie naszej walki ciągle przesuwaliśmy się o kilkanascie centymetrów w tym samym kierunku aby kleszcze zgarnięte nożem i pozostawione w trawie nie weszły na nas z powrotem. Zupełnie nieświadomie zbliżyliśmy się do parkujących aut. Odebrałam nóż i zaczęłam oglądać p. czy przypadkiem jakiś maluszek nie zawieruszył się i uszedł z życiem z tej potyczki. Wyglądało, ze odnieśliśmy zwycięstwo, jeszcze raz obeszłam p. dookoła zgięta w pół z nosem przy samej krawędzi nogawek i znalazłam się przed rozchylonymi nogami p. Tutaj również bardzo dokładnie dokonałam oględzin i gdy nie stwierdziłam insektów wyprostowałam się, mój wzrok spoczął na pani w bardzo podeszłym wieku. Jej podniesione brwi wskazywały na to, ze jest zaskoczona widokiem faceta w krótkich spodenkach i baby z nożem w ręce, pochylonej i przypatrującej się okolicy ud i spodenek. Pewnie pomyślała "nie obcinaj", zbyłam ja obojętnym spojrzeniem bo jak jej wytłumaczyć, ze "skrobię kleszcze", nikt normalny w to nie uwierzy, poszliśmy w stronę auta. Po drodze p. wyrzucił skarpetki do kosza na śmieci bo w nich tez mógł zawieruszyć się kleszcz. Przed samym wejściem do auta była dezynfekcja ciała woda destylowana i spirytusem z apteczki. Gdy spirytus dostał się do krwi było "ałłaa" ale nic nie mogłam poradzić, nawet trochę się cieszyłam bo może teraz przestanie włazić tam gdzie nie trzeba. Niestety moja logika legła w gruzach i nie musiałam długo czekać aby się o tym przekonać.