(247365) Zakochałem się.

Zaczęło się od wizyty u znajomych. Wpadłem niezapowiedziany w sam środek karczemnej kłótni pomiędzy małżonkami. Krótkie i wymuszone cześć i butelka piwa. Tyle poświęcili mi swojej uwagi. Usiadłem i obserwowałem ciąg dalszy. Było to bardzo współczesne przedstawienie. Nie dość, że siedziałem na scenie i akcja toczyła się wokół mnie to jeszcze genialny scenariusz tej sztuki wciągnął mnie bez reszty. Pani domu jako zona i pan domu jako mąż byli głównymi aktorami, reszta domowników gdzieś skryła się w zakamarkach swoich pokojów i siedziała cicho jak mysz pod miotłą. Otworzyłem butelkę i siadłem przy lawie na skórzanej kanapie dla trojga. Zapadłem się w nią wygodnie i oddałem się obserwacji. Bardzo szybko zaskoczyłem o co biega. Maz miał pretensje, że małżonka się opieprza zaniedbując obowiązki wobec rodziny. Ona natomiast broniła się tym, że jak świat światem kobieta zawsze na przekichane i nawet jakby na głowie stanęła to mąż powie, ze spódnica odsłania majtki a tak kobiecie nie przystoi. Krotko mówiąc chodziło o to, że literatura pochłonęła 87% wolnego czasu pani domu a tylko te marne resztki poświęca domowi, który jest zaniedbany itd, itp.
- Wyrzucę to gówno z domu.
- Tylko spróbuj tknąć chociaż jedna książkę to ci łeb odrąbię tasakiem.
Nikt nie zwrócił uwagi na to, ze wziąłem sobie druga butelkę piwa z lodówki. Teraz zaczęła się powtórka zarzutów i moje zainteresowanie jakby osłabło. Rozejrzałem się wokół siebie i przyznaje, ze takiego bajzlu dawno już nie widziałem. Wszędzie dookoła walały się książki, jedne rzucone na podłogę inne tuz obok przewróconego kwiatka. Musiało być bardzo gorąco zanim przyszedłem. Teraz to już tylko pozostałości po cyklonie awantury, który pozostawił po sobie piętno na mieszkaniu znajomych. Tuz obok lawy stal wysoki komin książek, jak przetrwał w tej pozycji nietknięty nie wiem. Wziąłem pierwsza z góry książkę. Nora Roberts:  "Stolik dla dwojga", wydawnictwo "Harlequin" 2010. Postanowiłem przeczekać kończącą się awanturę i otworzyłem książkę. Wciągnęła mnie na tyle, ze zapomniałem o groźbach i obietnicach o przyrzeczeniach i ... które padały z ust ludzi, których ponoć tak dobrze znalem. Teraz cala akcja domowa jakby oddaliła się na tyle, ze przed moimi oczami widziałem akcje z czytanej książki.
- Głuchy jesteś? Mowie do ciebie. - Pan mąż walnął mnie w ramie o dużo za mocno aż zapragnąłem mu oddać.
- O! Żyjesz to łba ci jednak nie odrąbała. - Palnąłem tak niefortunnie, ze pani zona od razu przerwała zaległą cisze.
- No popatrz on tez to niby gówno czyta. - Palcem wyciągniętej przed siebie reki wskazywała prosto w moja pierś. Po jaka cholerę ja tu przyszedłem a jeżeli już tak wyszło powinienem natychmiast wyjść. Bałwan bez wyczucia sytuacji. Teraz ja stałem się kolejnym powodem do rozpoczęcia kolejnej fazy tej domowej farsy. I zaczęło się wszystko od początku a wyglądało na to, ze uczestnicy słownej potyczki maja na tyle sil, ze potrwa ona jeszcze długo.
- Idę do domu, wpadnę kiedyś. - Chwyciłem za klamkę i wrzask Doroty zamroził mnie w tej pozycji.
- Zostaw ta książkę ty podły złodzieju. Namówił cie do tego ten poganin analfabeta, będziesz wynosił moje książki z domu. Gazetę weźmie do reki ale najlepiej taka z gołymi babami. - Czułem jak wpadłem w szambo po same uszy. Dorota nigdy tak się nie zachowywała i jest osoba z natury spokojna i baaardzo wyrozumiałą.
- Idę z nim na piwo, tyle ci powiem.
- Roman jak wyjdziesz z domu to możesz nie wracać. - Warknąłem cześć i zamknąłem drzwi za sobą.
- Tylko przynieś ja jutro po pracy. Słyszysz. - Czerwona jak wsyp na pierze w oknie stała zona mojego kolegi. Słowa te rozniosły się po całej ulicy a skierowane były tylko dla moich uszu. Machnąłem ręką w geście zniecierpliwienia i wsiadłem do auta. Cisza zaległa raptownie jakbym wskoczył do basenu na 3,6m. Chyba ja pogięło przecież nie będę zarywał nocy aby skończyć książkę, to już nie te lata. Oj nie pogięło jej, o nie. Skończyłem czytanie nie przerywając nawet na sekundę. Jadłem, piłem mając przed oczami kolejne kartki. O kąpieli i myciu zębów nie było nawet mowy. Z wilgotnymi oczami dotarłem do końca. Przetarłem je wierzchem dłoni i zasiadłem przy komputerze. Jezu ja nic nie widzę, jakaś szara mgła unosiła się w pokoju. Ekran monitora jakiś taki ciemny. Okręciłem się na fotelu i rzuciłem okien na otaczającą mnie moja własną rzeczywistość. Jakoś tu inaczej niż zwykle, petów cala popielniczka a ostatni jeszcze się tli. Jego dym ledwo mieszał się z tytoniowym oparem wiszącym w połowie pomiędzy sufitem a podłogą. Kurtka, buty i spodnie leżały rzędem od drzwi do kanapy. Ale syf, posprzątam za chwile. Otworzyłem okno aby lepiej widzieć ekran bo w oddychaniu ten smog mi zupełnie nie przeszkadzał. Google, Nora Roberts, audiobooks, return. Ku mej uciesze wyszukiwarka nie spala o tej porze i odnalazła jakieś miliony stron w ułamku sekundy. Po kilku minutach w taki czy inny sposób ściągała się kolejna książka. Matko jaki jestem wykończony, łeb mi pęka od fajek a kolacji nawet nie tknąłem. Wszystkie czipsy zniknęły z szafki kuchennej, nawet te stare kiedyś tam otwarte. Brzuch mam jak słonica w ciąży. Jezu ale książka! Po kąpieli jakoś przywróciłem stan użytkowości mieszkania i zająłem się obmyślaniem planu na jutro, zerknąłem na zegarek. Nie na jutro a na dziś. Po dwóch godzinach snu odgłos budzika jak walących się ścian na moja głowę postawił mój umysł w stan tylko trochę mniejszego oszołomienia. To już chyba trzeba wstawać do pracy, zaświtało gdzieś w zakamarkach otępiałego umysłu. W samochodzie można robić wiele rożnych czynności równocześnie i wiele z nich jest tak samo niebezpiecznych jak przejechanie skrzyżowania na czerwonym świetle. Zanim dojechałem do pracy udało mi się połączyć bezprzewodowa słuchawkę z ipodem. Odszukałem plik z książką i tak na probe przycisnąłem "play". Działa i słychać idealnie. Słuchawka w uchu nikogo już nie razi wiec nikt na mnie nie zwróci uwagi. Na parkingu musiałem dosłuchać do końca rozdziału i spóźniłem się tylko osiem minut.
W ten oto sposób moje ciało przebywa w pracy a dusza ulega miłosnym emocjom. Ja po prostu nie wiem co się wokół mnie dzieje. Słucham na okrągło.
W drodze do domu trochę musiałem zboczyć z drogi aby oddać książkę Dorocie.
- Żyjesz?
- Masz książkę?
- A jak sadzisz? Przyszedłem aby posłuchać dalszego ciągu waszych kłótni. Gdzie Romek?
- Pojechał do sklepu po jakieś obcęgi czy coś takiego, to nie moja działka i wziął chłopców ze sobą. Poczekasz?
- Wiesz... - Zacząłem niepewnie. - Nawet dobrze, że go nie ma.
- I co stary pierniku będziesz mnie podrywał?
- Dorota pożycz mi następną książkę. - Jej oczy były przerażone i zaskoczone. 

- Błagam. - Lekko uśmiechnęła się i walnęła mnie w plecy tak niefortunnie, ze zachłysnąłem się własną śliną. Kawał z niej baby nie ma co.
- No to mamy wspólny sekret. - Zarechotała wesoło. - No dobra tylko oddaj mi ja za... - Spojrzała na mą umęczoną postać i dokończyła. - ...za tydzień.

(247365)