Zimia

Od czasu gdy oddzielona została dusza od ciała transmisja myśli wyszła z mody. Duszą zajmowali się naukowcy a zwykli zjadacze kaszki na kumysie mówili o niej codziennie. Już wcześniej krążyły pogłoski ale dopiero jakieś sto dwadzieścia lat temu zdołano oddzielić duszę jako pojedynczy element życia. W większej mierze to zasługa zespołu badawczego którego potoczna nazwa to 1234+1.
   Przesyłaniem myśli na odległość już poważnie nikt się nie zajmował gdyż zdarzały się przekłamania i tzw konie trojańskie. Ktoś przesyłając swe myśli zawsze niedostrzegalnie mógł dołączyć jakąś złośliwą myśl albo wręcz niedobrą. Królewska służba bezpieczeństwa stworzyła całe zespoły kontrolujące przepływ myśli pomiędzy jednostkami naszego społeczeństwa ale i tak udawały się zuchwałe ataki na błąkające się myśli w przestrzeni. Z duszą było o wiele prościej niż z myślami, docierała szybciej i w miejsca myślom niedostępne. Tworząc jakby całość posiadacza sama nie podlegała modyfikacjom gdyż tylko jej właściciel mógł ją kontrolować. Zespół składający się z czterech wybitnych jednostek i szefa miał nie lada okazje do dumy.
Kos-Matka czyli kosmiczny megakomputer, matka komputerów która zawiadywała wszystkimi komputerami na znanym nam świecie miała niewiele peryferyjnych terminali. Tylko wybrańcy mieli do niego bezpośredni dostęp. Do nich zaliczał się znany nam zespół.
   Biurka Renaty zasadniczo nikt nie lubił, było jakieś takie niedzisiejsze. Wokół pulpitu sterowniczego jak mawiali inni rosły sterty nieznanych i niepotrzebnych przedmiotów. Qang rutynowo wskazywał jakiś przedmiot i pytał co to takiego. Gdy otrzymał odpowiedz, ze to krem przeciwzmarszczkowy prychał głośno i znikał albo zapytywał po co to jest. Rzeczywiście można było kontaktować się z Kos-Matką myślami ale Renata wolała pulpit sterowniczy bo nie była pewna czy zmyślna bestia nie infiltruje jej skrytych zakamarków umysłu. Używała zatem przestarzałej technologii czyli holograficznej klawiatury wokół której dla urozmaicenia stały orchidee, krem do rąk oraz inne kosmetyki oraz nieodwołalnie szklanka na wodę mineralną. Picie z butelki było zakazane w tym miejscu.
   W duszołapce czyli pomieszczeniu przeznaczonym do uwalniania dusz celebrowano nie lada święto: zwiedzenie i dokładne spenetrowanie trylionowej setnej planety przy pomocy duszy jednego z członków tego elitarnego kręgu. Po wielu eksperymentach wybrano dusze Renaty jako najwłaściwszą do podróżowania w czasie i przestrzeni.
   Zespół nazwano „1234 plus jeden” gdyż innej nazwy nie udało się jednogłośnie ustalić. Szef używał jakiejś bardziej oficjalnej nazwy. W skład wchodziły wyjątkowe jednostki ale gdy dochodziło do mało znaczących decyzji jak nazwa komórki badawczej, problem urastał ponad miarę i rozstrzygniecie go wydawało się niemożliwe. Po długich obradach i przemowach ktoś wpadł na pomysł aby każdemu dać przynależny mu numer i nie brano pod wzgląd osiągnięc i zasług a jedynie wzrost. Renacie przypadła w udziale jedynka bo wzrostu była marnego. Qang Voodoo stojąc pod ścianą dostał dwójkę a F'ak po walce stoczonej z Iwoną otrzymał trójkę ale tylko dlatego, ze szef nakazał Iwonie wyprostować się i dopiero wtedy okazało się jaka jest wielka. 
To właśnie ona zapoczątkowała modę na zmianę imienia jakieś dwieście pięćdziesiąt lat temu. Nie podobało się jej jak znajomi zaczęli wypowiadać jej imię i wtedy to czara się przepełniła. Jak można Iwonę nazywać iWona na wzór iPhona. Do tego jeszcze usiłowania wymawiania po archangielsku ajŁona ale jeszcze gorsza było jaWona. Iwona nie mogla być na wzór czegoś jak iPody, iBooki, iMac'ki, iTelefony. Ona, która była najlepszą programistką miała być jako dodatek na końcu listy. Nigdy. Owszem na deser może zostać schrupana albo wyduźdana przez jakąś muskulaturę ale nigdy nie będzie na końcu jako przez nikogo nie chciany dopisek na marginesie. Ale o tym mogła sobie tylko pomarzyć. Natura nie obdarzyła Iwony urodą. Bez ogródek można rzec, ze była obrzydliwa. Jej widok niejednokrotnie wywoływał okrzyk strachu i zaskoczenia gdy ktoś spojrzał na nią po raz pierwszy. Minęło wiele lat od tych nerwowych lat gdy Iwona spoglądała na osłupiały wzrok i raptowny ruch reki aby powstrzymać usta przez okrzykiem przerażenia. Wielokrotnie matki zasłaniały oczy swym dzieciom aby nie miały moczeń nocnych ze strachu przez następne osiem lat. Iwona przywykła już do swego wyglądu ale nie mogła znieść swego imienia. Kiedyś gdy pisała program dla kolegi na myśl przyszła jej pewna starożytna poetka. Jak ona się nazywała, Iwona nie mogła sobie teraz przypomnieć a nie chciała się zdecydować na uruchomienie całej pojemności mózgu bo po takiej czynności była jak nieżywa przez trzy kolejne dni. Wypad do Skarbca Kryształow Pamięci nie wchodził w rachubę w tej chwili bo czas naglił, program powinien być gotowy na jutro. Chwila zastanowienia i nikłe światełko zamigotało w oddali. Jakoś jak Syfona lub Syfoza. Tak, tak, jakoś tak. Poetka grecka to dobry wzór bo ona Iwona całe serce wkładała w swą prace a jej praca to przecież czysta poezja w komunikacji z komputerami. Yffona przemknęło przez jej umysł i tak Iwona została Yffoną. Gdy oświadczyła to na zlocie pionierów, Franek poszedł jej śladem. Początkowo z Franka zrobił się Frank ale zbyt wielu znanych Frankowi kolegów nosiło to imię i wyrzucając dwie literki z imienia i po dodaniu apostrofu zrodził się F'ak. Wszystkim od razu spodobało się to słowo i powtarzali je maluchy i dorośli ale tylko ci wiekowi nie wiadomo dlaczego jakoś stronili od niego.  
  Korek od szampana poleciał w sobie tylko znanym kierunku i zniknął w oka mgnieniu z pola widzenia świętujących swój sukces. Umknął wzrokowi ale nie zdematerializował się i po kilku rykoszetach od sufitu i maseczki wybielającej wylądował z dużą prędkością zderzając się z taflą wody mineralnej. Ze szklanki wystrzeliły fontanny niewielkich kropelek płynu udających się w kierunku holografiury jak w skrócie Renata nazywała holograficzną klawiaturę. Jej terminal przestawiony na ręczną funkcje nie miał w tej chwili funkcji turbo bo ilość informacji przekazywanej do Kos-Matki była niewielka w porównaniu z możliwościami mózgu. Przelatujące kropelki przez pole sterownicze wywołały wstrząs dla info systemu. Kos-Matka czknęła i zaczęła analizować napływ chaotycznych i niezrozumianych impulsów.
   Szampan pochodził z królewskich piwnic i jako relikt przeszłości szczególnie trudno było szefowi namówić monarchę na taki gest. Dla dobra ojczyzny z bólem serca Król podpisał dekret aby z piwnicznej izby wydać jedyną butelkę zakazanego już dawno alkoholu Don Perignon. Do trzymanych w kończynach pojemników oraz na podłogę Szef niezdarnie wylał całą zawartość butelki. Już mieli wlać w siebie drogocenny trunek gdy raptem Renata przewróciła oczami ukazując na chwilę zielonkawe białka i padła na podłogę jak martwa. Tak oto nie było pisane Renacie spróbować tego drogiego szampana. Jej dusza uleciała we skazanym przez Kos-Matkę kierunku.
- Kto włączył ssanie duszy? - Krzyknął Qang i znalazł się przy swoim ekranie.
Yffona wzięła Renatę pod pachę i ułożyła ją na oczekiwarce do momentu gdy dusza powróci z podroży. Qang zasiadł za konsolą i z niedowiarą stwierdził, ze dusza Renaty powędrowała w nieznanym kierunku. Wszystkie koordynaty wskazywały na peryferie jakiejś odległej galaktyki.
- Gdzie to jest, cóż to za zadupie. - Gorączkował się Qang. - Zaczekajmy aż wróci dusza bo wydaje mi się, ze akurat tam nikt nie bywał od stuleci. - Raz odkrytą planetę traktowano jako zdobycz i zainteresowanie nią malało jeżeli nie napotkano tam na coś bardzo interesującego. Powrót na tą samą planetę był prawie niemożliwy jak wygrana w totka.
Dusza powróciła po kilku sekundach.

   - I co? Gdzie byłaś? - Pytali wszyscy naraz. Wszyscy oprócz F'aka który ułożył się wygodnie w swym fotelu. Zgiął dwa zewnętrzne palce a trzeciego i zarazem środkowego, wyprostowanego wsadził do nosa. Po chwili wyjął go a na samym jego końcu tkwiła ciemna plamka jakieś wydzieliny. - F'ak! Jesteś obrzydliwcem niepospolitym. - Krzyknęła Yffona. Jej wzrok zatrzymał się na twarzy Renaty. Polubiła ją od pierwszego spotkania pomimo jej tak odmiennego wyglądu. Przypomniała sobie jak wylewnie zareagowała Renata gdy zostały sobie przedstawione. Ta mała istota zrobiła wielkie oczy i prawym sierpowym, wyprowadzonym z półobrotu pozbawiła ją przytomności na wiele godzin. Niektórzy żartowali, ze o mały włos a społeczeństwo zostałoby uwolnione od najbrzydszego jej przedstawiciela. Yffona jednak im nie wierzyła bo z zazdrości tworzą się plotki które z czasem zamieniają się w prawdziwą historię.
- W Południowej Dakocie. - Odpowiedziała Renata gdy ta niemiła chwila w bycie bezduszną minęła. Brak zrozumienia odmalowywał się na wszystkich licach zwróconych w jej kierunku.

Wschod trzech słonc

- Gdzie?
- 31 stycznia 2013 roku w Południowej Dakocie. - Kontynuowała Renata przyzwyczajona do różnych pytań po powrocie jej duszy. Starała się być konkretna bo to ułatwiało komunikację ze słuchaczami i Kos-Matką.
- Na Ziemi. Planeta ZIEMIA. - Podpowiedział F'ak po otrzymaniu tele informacji od głównego komputera.
- F'ak nie ma takiej! - Warknęła Yffona.
- To jest nieformalna nazwa używana przez jej mieszkańców. Nazywa się Sroga Zima w odróżnieniu od naszej zwanej Zimą. - F'ak skończył oglądanie środkowego palca i dał krotki wykład na temat który był jego konikiem bez biegunów czyli hobby. - Dawno, dawno temu po zawodach kto przeleci swym pojazdem niżej nad wieżą supersamu zdarzyło się coś bardzo ważnego. Grupa mieszkańców niepoprawnych wyszła na codzienny spacer z izolatki i podziwiała wyczyny po zawodach. Wtedy właśnie myśliwi czyli ci którzy kierowali myślami swe pojazdy zaczęli imprezować na całego używając biedronkoholu.
- A co to takiego? - Wtrącił Szef.
- To proste, bierzesz biedronkę, wsadzasz ją do butelki i zalewasz wodą. Po kilku dniach pijesz to i masz zwidy.
- Biedronkę? Chyba biedronia bo dla chłopa chłopski odczynnik. - Qang wydawał się zdezorientowany. - Z resztą kto by chciał pic kobitkę. - Zakończył niezbyt fortunnie.
- Uważaj sobie. - Syknęła Yffona. - F'ak! Mów dalej.
- Wszystkim w głowach zaszumiało i realia przestały się liczyć. - F'ak podjął swą opowieść. - Nawet K-nur który rzeczywiście nazywał się Koh-i-Noor, ten co wygrał, wymalował na swym locie taki napis „May fly lower”. Trochę niegramatycznie ale kto na to zwracał uwagę podczas takiej ognistej balangi. Jeszcze „ly” przy „fly” wypadło na samooczyszczającej się szybie i pozostało tylko „mayflower”. Nikt nie zwrócił uwagi, ze niepoprawni wsiedli do lotu z tym napisem i uciekli z naszej planety. Wybrali kurs na chybił trafił aby tylko jak najdalej i wylądowali na nieużywanej przez nikogo planecie. Lot uległ awarii przy lądowaniu i mieli odciętą drogę powrotu, musieli tam żyć. Ponoć jakoś krzyżowali się z obcymi i ich potomkowie żyją do dziś. Zmienili tez nazwę z Zimy na Ziemia. Nieuki.
- Co widziałaś? Opowiadaj po kolei. - Szef zaczął przesłuchanie.
- Widziałam trzy słońca i …
- Musieli mieć jakiś kataklizm. - Yffona rzeczowo podeszła do sprawy.
- Tak musiało być bo temperatura była ponizej norm ustalonych przez Unię Użytkownikow Planet. Było -28 stopni w skali Celsjusza i wiało tak, że jeszcze mi dusza drży.

Odczyt temperatury z deski rozdzielczej

- No to mają Srogą Zimę nie ma co. - Zachichotał paskudnie Szef. - Pokaż nam, bo trzech słońc jeszcze nie widziałem. Pokaz dokładnie. - W tej samej chwili w umysłach słuchaczy pojawiły się obrazy zdobyte przez duszę Renaty. Wszyscy byli wstrząśnięci warunkami panującymi na tej odległej planecie Ziemia.

No cóż nie każdemu jest pisane przebywanie w rajskich temperaturach. Renacie dreszcz przeszedł po plecach i zasiadła do komputera aby opisać kolejne swe przygody.