100% bawełny.

Ponizej dokonczenie naszch zeszlorocznych wakacji.

   Jeszcze dwa dni wakacji przed nami. Czy to dużo czy mało niech każdy sam oceni. Optymista powie "jeszcze" a pesymista "tylko". Dla nas to dużo pomimo, ze wiemy (?) co nas czeka bo końcówkę mamy zaplanowaną dokładnie. Siedząc wcześnie rano w hotelowym pokoju spoglądaliśmy na listę miejsc do odwiedzenia. 
- Coś musimy odpuścić bo ambitne plany przerosły nasze możliwości. - Zatroskany p. spoglądał na odręczny grafik sporządzony przed wyjazdem z domu. - Mamy 48 godzin wolnego a sama podróż zajmie nam 15 godzin plus nocleg. Czarno widzę naszą przyszłość. - Tyle jeszcze mamy  nieodhaczonych punktów na jasno zielonej kartce formatu A4, ze powinniśmy mieć dodatkowy tydzień. Wszystkie miejsca uprzednio wybrane warto zobaczyć ale już wiadomo, ze większość musimy pominąć i wybrać te, które nie znajdują się z dala od naszej trasy powrotnej. Kolejnym punktem zainteresowań będzie południowa i środkowa Georgia. Pora to idealna aby odwiedzić miejsca gdzie rozgrywała się akcja „Przeminęło z wiatrem” ponieważ pod koniec roku tak pięknie kwitną krzaki bawełny. Błądząc palcem po mapie a za nim samochodem wreszcie trafiliśmy w miejsca niegdyś niewolniczej pracy.
Co jakiś czas pojawiały się poletka z białymi grzywami niekiedy bawełna jeszcze nie przekwitła i wybór okazał się trudniejszy niż myślałam. 

Błądząc pośród wiosek i małych miast nie znaleźliśmy wzorcowego pola albo takiego które zachwyciłoby nas na tyle abym poczuła się jak Scarlett O'Hara. Szczęście nam sprzyjało i znaleźliśmy opuszczoną farmę więc bez namysłu udaliśmy się w jej kierunku. 
Trzy budynki już w kompletnej ruinie ciągle opierały się czasowi i dewastującej przyrodzie ale wyrok już zapadł; mury niebawem znikną z powierzchni ziemi porośnięte pnączem i chwastami. 

Oczywiście moja wszędobylska natura pchnęła mnie do czworaków bo dom był w najgorszym stanie, bez dachu i jednej ściany. Atmosfera ulotniła się z niego i poszukałam jej w pomieszczeniach dla służby. Otóż miałam swoją Tarę razem z domem i niewielkim polem bawełny.

Obrazy z kilkukrotnie przeczytanej książki powróciły natychmiast i wydawało mi się, ze wokół mnie krzątają się zapracowane kobiety i zawsze plątające się pomiędzy nogami dzieci. Mężczyzn nie było bo jeszcze pracowali w polu zajęci ubijaniem zebranej bawełny na wozie stojącym na wąskiej drodze prowadzącej do Atlanty. Jeszcze dziś kolejny wóz odjedzie do skupu. Będą wreszcie pieniądze na najważniejsze opłaty związane z utrzymaniem farmy. 

- Czy chcesz to wyremontować? Tak przynajmniej wyglądasz, jakaś taka nieobecna. - Jak przez mgłę z oddali docierał głos p.. Z wolna obrazy wydawały się mniej realne, stawały się przezroczyste i mniej wyraźne. 
- Pewnie, ze tak. Bardzo chciałabym choć na chwilkę znaleźć się 150 lat temu w tym miejscu. - Czar prysł ale dalekie echa przeszłości ciągle słyszałam podczas naszego krótkiego pobytu w starej farmie.

Ciag dalszy nastapi juz za kilka dni.