Przyroda

Od kilku godzin słuchalismy piosenek o Kalifornii tak ładnie opisanego Stanu w słowach twórców przebojów. Wszystkie te piosenki, których słuchaliśmy powstały w okresie gdy marzenia były w cenie. Dookoła nas nie widziałam czegoś nie widzianego wcześniej w innych miejscach Północnej Ameryki. Domy i ludzie zwyczajni, nie widać tych wspaniałych długowłosych Dzieci Kwiatów w kolorowych ubiorach i z głowami w chmurach. Właśnie Scott McKenzie wychwalał San Francisco i jego przyjaznych mieszkańców wręcz upominając się o kwiaty we włosach przyjezdnych gdy przy drodze zakwitły dla nas cudowne bukiety. Auto wolno zjechało na pobocze zaraz obok kwitnących patyków.
- Ale cyrk, ani jednego listka. - Dosadnie ale rzeczowo choć mało romantycznie jak na mój gust. Ja pomyślałam inaczej. Jednak jestem zwolenniczka życia przybywającego z kosmosu. Tutaj jest namacalny dowód na to, ze tak jest. W żadnym sklepie z ozdobna roślinnością nie widziałam tych kwiatów. Tutaj rosną sobie takie oto chwasty drwiące z pielęgnacji, specjalnej ziemi, codziennego zraszania i innych pracochłonnych zabiegów. Musieli te cudeńka zasiać kosmici bo nie widać ani jednej zielonej części koniecznej do życia roślin.
- Zwiędną zanim dojedziemy do San Francisco. - Z wielkim żalem stwierdziłam patrząc na "niespodziewajki". Nadałam taka nazwę bo czegoś tak szokującego nie spodziewałam się zobaczyć.

Zatrzymywaliśmy się jeszcze kila razy aby na własne oczy poznawać nieznane nam gatunki roślin. Wśród nich był dywan składający się z samej wody. Tutaj na zdjęciu jest nasze pierwsze z nim spotkanie ale później znaleźliśmy go porastającego wydmy opodal Los Angeles.

Były czarne paciorki z czerwona wstążką oraz przebój sezonu czyli czerwona szczotka do mycia butelek.

Widoczny z daleka krzew przypominał jakąś odmianę iglastej rośliny ale czerwone akcenty pośród gałęzi uruchomiły nasze nogi do wnikliwszej inspekcji. To nie była iglasta roślina. Wąskie listki były delikatne a niektóre gałęzie kończyły się czerwonym kwiatem (?).

Uważni kierowcy trzymają się z reguły z daleka od aut z obca rejestracja bo nigdy nie wiadomo co może strzelić do głowy turyście. Takim właśnie typem kierowcy był ten za nami, który spokojnie ominął nasze auto raptownie zjeżdżające na pobocze wzbijając tuman kurzu. Obyło się bez pokazywania palca albo pukania się w głowę. Nic. Gdy lekki wiatr usunął nieprzezroczysta zasłonę mogliśmy przyglądać się do woli tworowi ludzkiej wyobraźni. Pozazdrościć tylko klimatu aby coś takiego wychodować.