Niechciany gość

 Takie zwariowane czasy nastały, że i do parku strach się wybrać. O podróżach między stanowych można tylko pomarzyć. Siedzę za tym w domu i zmieniam kartki w kalendarzu. Mieliśmy dokładnie wyliczoną datę wyjazdu w tym roku i dlatego po prawej stronie widniał kalendarz który odliczał dni do “wielkiego wydarzenia w Chicago”. Świat spłatał figla i póki co granice są zamknięte i nie przyjmują w Kolumbii zagranicznych turystów. Od tej chwili, bo kalendarz zniknął, już nic nam nie odlicza czasu bo nie jesteśmy pewni czy w ogóle nasze zamierzenia uda się zrealizować. Nic nie wskazuje na poprawę sytuacji zdrowotnej Świata więc niby gotowi do wyjazdu, bo wszystko gotowe ale możliwości brak. A niech to szlag. A niech to szlag.
Snuję się zatem po chałupie z kąta w kąt i zakręcone myśli nie pozwalają na umysłowy relaks. Ja jeszcze sobie radzę z odosobnieniem ale p. jest kłębem i strzępem nerwów. Narzeka, utyskuje i mam wrażenie, że niedługo zwariuje. Jego nastrój i mnie się udziela więc czasami ponosi mnie jak sekutnicę. Oj ciężko utrzymać zdrowy rozsądek. Wokół krążą niesamowite teorie z których kolejna jest bardziej nieprawdopodobna niż poprzednia. Nie jestem w stanie odnieść się do rzeczywistości gdyż nieprzewidzialna zmiana od marca przewróciła moje życie do góry nogami. Dziś, nic nie jest jak poprzednio a dokąd zmierzamy to nikt nie wie. Czy w takiej sytuacji może mnie coś zaskoczyć?

Byłam przekonana, że nie ale jednak widok ropuchy tuż obok mojej stopy zagotował mi krew. “ŻABA” rozdarłam się wniebogłosy. Skoczyłam tak wysoko jak tylko mogłam. Ze względu na zanik formy bo poruszamy się jedynie w obrębie mieszkania, ratując swoje życie wylądowałam prawie w tym samym miejscu. Ropuch lub ropucha nie wiele robiła sobie z moich wrzasków i podążała prosto do sypialni. 

Wpadłam w panikę i dorzuciłam kilka decybeli. Widok uśmiechniętej paszczy p. uspokoił mnie bo waleczny rycerz zaraz zlikwiduje śmiertelne zagrożenie. Brzydzę się ropuch i do ręki bym nie wzięła obrzydlistwa, o nie! Nawet przez ręcznik papierowy. p. spokojnie zawrócił płaza z trasy do sypialni i od razu mi ulżyło bo gdybym tak w nocy obudziła się z żabą w łóżku to zgon murowany.
Nie obyło się bez kolejnego krzyku panicznego przerażenia gdy żaba skoczyła w moją stronę. To wszystko męża wina bo opuścił na sekundę pole walki i chwycił telefon aby uwiecznić wizytę nietypowego gościa. Przebierałam nogami bełkocząc coś o najmocniejszym drinku dla wybawcy przeskakując z nogi na nogę. 

- Nie rób zdjęć. Błagam wyrzuć ją natychmiast. - I w końcu posłuchał mych błagań małżonek. Wyniósł ropucha do ogródka. Ropuch ciekawskie zwierzę skorzystało z okazji i gdy siatka od drzwi była odsunięta wszedł sobie do domu. To stworzonko mieszka sobie w gąszczu liści i czasami przechodzi obok nas gdy wieczorem siedzimy sobie na patio.